 źródło: archiwum Mirosława Gnieciaka |
Eugeniusz Ledwoń
- ur. 16 listopada 1946 w Piekarach Śląskich
- zm. 2 października 2015
- kandydat na mistrza krajowego (1969)
- trener szachowy (1982)
- działacz i sędzia szachowy
- MPJ
1
Wspomnienie |
No cóż, że trudno się z tym pogodzić… ale odchodzą z naszego grona znaczące postacie śląskich szachów z lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Niedawno żegnaliśmy Henryka Śliwińskiego, Ryszarda Drozda, Henryka Fronczka, a Eugeniusz Ledwoń był jednym z nich. Grał z nimi w drużynach walczących o Drużynowe Mistrzostwo Polski i miał znaczący wpływ na życie szachowe na Górnym Śląsku.
Urodził się i całe życie – poza okresem służby wojskowej – mieszkał w Piekarach Śląskich. Pochodził z rodziny, w której szachy były jednym z czynników edukacyjno-wychowawczych, gdyż jego ojciec był zawodnikiem drużyny GKS „Julian” Piekary Śląskie, grającej w bardzo silnych rozgrywkach drużynowych na Śląsku. Dlatego też dosyć wcześnie nauczył się grać w szachy. Tak, jak każdy młody adept gry szachowej w tym regionie, uczestniczył w organizowanych przez Pałac Młodzieży w Katowicach i Śląski Związek Szachowy Szkolnych Olimpiadach Szachowych reprezentując powiat tarnogórski.
W czasie nauki w szkole podstawowej nie osiągał znaczących wyników, które wskazywałyby na przyszłe sukcesy. Jednak już w wieku 15 lat w Mistrzostwach Śląska Juniorów (Pszczyna 15–25 sierpnia 1961) zajął III miejsce, wyprzedzając między innymi Jerzego Jakubca. Kolejny start w Mistrzostwach Śląska Juniorów w Cieszynie zakończył się zwycięstwem Eugeniusza Ledwonia. Osiągnięte wyniki nie pozostały niezauważone i został powołany na mecz międzyokręgowy Poznań – Katowice, w którym odniósł zwycięstwo nad Ryszardem Bernardem. Oprócz gry klasycznej Eugeniusz Ledwoń również bardzo dobrze grał popularne „blitze” i w 1963 odniósł zwycięstwo w prestiżowym na Śląsku Turnieju Błyskawicznym KW ZMS i redakcji popołudniówki „Wieczór”. W kolejnym roku w Mistrzostwach Śląska Juniorów w Wiśle, mimo przegranej z Jerzym Jakubcem, podzielił z nim I-II miejsce. Wszystkie te sukcesy sprawiły, że katowicki „Start” (drużyna I-ligowa) pozyskała go na rozgrywki DMP (1964 – IV miejsce, 1965 – III miejsce) zdobywając „po drodze” III miejsce w kolejnych Mistrzostwach Śląska Juniorów. Wreszcie, w 1965, Śląski Związek Szachowy przydzielił mu miejsce w grupie reprezentantów Okręgu na Mistrzostwa Polski Juniorów (Goleszów 8–18 sierpnia 1965). Eugeniusz Ledwoń nie zawiódł zaufania i w tych zawodach zajął III miejsce, pozwalając się wyprzedzić tylko uznanym późniejszym Mistrzom Polski Jerzemu Lewiemu i Krzysztofowi Pytlowi.
Wtedy to, gdy wydawało się, że przyszłe sukcesy są tuż za progiem, przyszło powołanie do odbycia służby wojskowej, a że nikt nie zadbał by trafił do ośrodka, w którym była silna sekcja szachowa, to nastąpiło załamanie kariery sportowej. Zagrał jeszcze w 1966 w Polanicy Zdroju w finale Mistrzostw Polski Juniorów, ale bez sukcesu. Po zakończeniu służby wojskowej powrócił do rodzinnych Piekar Śląskich, ożenił się i rozpoczął pracę. Gra w szachy była na dalszym planie – co prawda jeszcze w roku 1970 z „Olimpią” Piekary Śląskie uzyskał awans do I Ligi, ale po roku nastąpił spadek. Rozpoczął inny okres działalności szachowej – był organizatorem imprez szachowych i szkoleniowcem. Największy sukces jako szkoleniowiec zanotował w 1974 – jego wychowanek, Andrzej Danysz, zdobył wówczas tytuł Mistrza Polski Juniorów do 17 lat. Posiadał uprawnienia trenera II klasy i wychował całe pokolenia juniorów w Piekarach Śląskich. Jeszcze większe sukcesy odnotował jako organizator. W 1980 w Piekarach Śląskich zorganizowany został I Międzynarodowy Turniej Szachowy, na który licznie zostali zaproszeni zawodnicy z Jugosławii, Rumunii, Węgier, NRD i Czechosłowacji. Turniej ten był wielkim sukcesem organizacyjnym Eugeniusza Ledwonia. Dzięki przychylności władz miasta przez kolejnych 6 lat bez przerwy – nawet w stanie wojennym – odbywały się w Miejskim Domu Kultury turnieje międzynarodowe. W późniejszym okresie, do początku XXI wieku, turnieje te zmieniały formułę, ale trwały. Dopiero zmiana władz i upadek piekarskich kopalń węgla kamiennego spowodowały brak klimatu dla organizacji turniejów szachowych. W tym czasie Eugeniusz Ledwoń pełnił obowiązki dyrektora Dzielnicowego Domu Kultury w Brzezinach – dzielnicy Piekar Śląskich. W 2008 przeszedł na emeryturę, lecz w dalszym ciągu tj. do ostatnich dni życia, zajmował się szkoleniem młodzieży w Zespole Szkół Katolickich w Piekarach Śląskich.
Za swoją pracę był nagradzany i odznaczany. Ostatnio z okazji 90-lecia Śląskiego Związku Szachowego znalazł się w gronie działaczy, którzy uhonorowani zostali „Za wybitne zasługi dla rozwoju śląskich szachów”. Szkoda tylko, że nie został zaproszony na Jubileuszową Galę, aby odebrać zasłużona nagrodę. Miał o to wielki żal…
Z Gienkiem Ledwoniem po raz ostatni spotkałem się w połowie maja w szpitalu w Piekarach Śląskich – ja byłem pacjentem, a on, wspólnie z żoną, prowadzili tam sklep „Medyk” – gdy wręczałem mu to wyróżnienie. Umówiliśmy się wówczas na spotkanie na Gali 100-lecia śląskich szachów w 2024… A Ty Gienku tak nagle odszedłeś… Nie tak się umawialiśmy…
8 października, wspólnie z Marianem Twardoniem, w imieniu śląskich szachistów towarzyszyliśmy Eugeniuszowi Ledwoniowi w jego ostatniej drodze na cmentarz przy Bazylice w Piekarach Śląskich. Pozostanie o Nim pamięć jako wielokrotnym medaliście rozgrywek mistrzowskich, mądrym i wyrozumiałym szkoleniowcu, umiejętnym organizatorze, a przede wszystkim dobrym i życzliwym Człowieku.
Szachy klasyczne |
Drużynowe Mistrzostwa Polski (1 medal, w barwach klubu Start Katowice)
- brązowy (Kraków 1965)
Indywidualne Mistrzostwa Polski juniorów (4 finały w latach 1963–1966, 1 medal)
- brązowy (Goleszów 1965 – U20)
- IV m. (Ełk 1964 – U20)
- V m. (Legnica 1963 – U20)
- VII m. (Polanica-Zdrój 1966 – U20)
Ranking FIDE |
Najwyższy ranking w karierze
- szachy klasyczne – 2325 (1983-01)
Strony internetowe |