Feliks Głogoszewski

 

Feliks Głogoszewski

• ur. w 1892 we wsi Podliski Wielkie (dzisiejsza Ukraina)
• zm. w 1960 w Katowicach
• sędzia szachowy klasy państwowej (1957)
• działacz szachowy

Informacje nadesłane przez Mirosława Gnieciaka:

Feliks Tadeusz Głogoszewski (imienia Tadeusz używał w życiu codziennym) był wysokiej rangi urzędnikiem pocztowym. Do 1927 pracował we lwowskiej Dyrekcji Poczt i Telegrafów. Od 1927 mieszkał z rodziną w Katowicach, zmarł w 1960 w Katowicach. W czasie II wojny światowej był internowany w Bukareszcie, gdzie pracował w Czerwonym Krzyżu.

Od czasu przyjazdu do Katowic związał się z sekcją szachową utworzoną przy Dyrekcji Poczt i Telegrafów. Był działaczem i sędzią szachowym klasy państwowej (1957).

Pełnił wiele funkcji w Okręgowym i Polskim Związku Szachowym

• Okręgowy Związek Szachowy:
  • 1933 – Ławnik Zarządu
  • 1937-1939 – I Wiceprezes Zarządu
• Polski Związek Szachowy:
  • 1937 – Z-ca Ławnika Zarządu
  • 1937-1939 – Ławnik Zarządu
  • 1957-1960 – Członek Komisji Rewizyjnej
• Kolegium Sędziów PZSzach
  • 1957-1960 – Członek Kolegium Sędziów PZSzach

Wspomnienie opublikowane w „Szachach” nr 4/1960

Wiceprzewodniczący Polskiego Kolegium Sędziów Szachowych, wiceprezes Śląskiego Okręgowego Związku Szachowego,
przewodniczący Kolegium Sędziów Śląskiego OZSzach.

Odszedł od nas jeden z najofiarniejszych działaczy szachowych. Znali Go wszyscy, gdyż od bardzo dawnych lat związał się z nami. Żył z nami codziennie, pomagając we wspólnej pracy, a często podejmował się najtrudniejszych zadań. Prowadził Okręg i swoją sekcję „Pocztowców” już w okresie międzywojennym, a jako wielki miłośnik szachów, zgłosił się do pracy w okręgu śląskim, zaraz po wyzwoleniu. Ponadto był przez pięć lat prezesem Śląskiego Okręgowego Związku Piłki Ręcznej, któremu dał dobre podstawy stworzenia z niego dwóch dalszych związków.

Zdobył zaufanie wielu sportowców, a zwłaszcza wszystkich szachistów. Warszawa, uznając Jego ofiarną pracę, powierzyła Mu prace na szczeblu ogólnopolskim. Główny i Wojewódzki Komitet Kultury Fizycznej odznaczył Go Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Dziesięciolecia i dyplomami uznania. Należał do nielicznego grona działaczy Śląskiego OZSzach, odznaczonych kilkakrotnie dyplomami zasługi, a ostatnio złotą odznaką honorową.

Grał w szachy chętnie dla odprężenia nerwów. Był miłym partnerem gry.

Był sędzią klasy państwowej i jako sędzia poświęcał tej pracy najwięcej czasu. Jako emeryt prowadził skoszarowane i długotrwałe turnieje, ku zadowoleniu organizatorów. Jego łagodne i zawsze wesołe usposobienie zyskały Mu wszechstronną sympatię.

W głębokim żalu odprowadziliśmy Go na miejsce wiecznego spoczynku, lecz pamięć o Nim pozostanie na zawsze wśród tych, którzy Go znali, a zwłaszcza tych, których uczył i którym pomagał. Będziemy Go wspominali z szacunkiem i uzna-niem. Jego wkład pracy, to najtrwalszy pomnik bogatego życia szachowego na Śląsku.

Cześć Jego pamięci!