Ignacy Branicki


źródło: archiwum
mm Andrzeja Filipowicza

 

Ignacy Branicki

  • ur. 12 lutego 1912 w Zelowie jako Izaak Grynfeld (nazwisko zmienił pod koniec 1954)
  • zm. 22 lutego 2004 w Holandii
  • mistrz krajowy (1946)
  • działacz i publicysta szachowy
  • trener szachowy I klasy (1954)

Zobacz: wybrane partie Ignacego Branickiego

 Szachy klasyczne

Reprezentant Polski w turniejach drużynowych

  • Olimpiady szachowe (1 raz)
    • Helsinki 1952 – VI szach. (7/10)
  • Olimpiady robotników (1 raz, 1 medal)
    • Szpindlerowy Młyn 1948 – IV szach. (2½/4), brązowy medal wspólnie z drużyną

Reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych

  • Katowice 1949 – mecz Polska–Czechosłowacja (VIII szach., ½/2)
  • Warszawa 1949 – mecz Polska–Węgry (VIII szach., ½/2)
  • Budapeszt 1954 – trójmecz Węgry–Czechosłowacja–Polska (VI szach., 1½/2)
  • Praga 1955 – trójmecz Czechosłowacja–Polska–Węgry (VII szach., 1½/4)

Indywidualne Mistrzostwa Polski (9 finałów w latach 1946–1957)


Drużynowe Mistrzostwa Polski (5 medali)


Wybrane sukcesy w innych turniejach

 Ranking Chessmetrics

Najwyższy ranking w karierze

  • szachy klasyczne – 2513 (1955-02)
 Inne informacje
  • Pełnił funkcje członka kolegium redakcyjnego i sekretarza miesięcznika „Szachy” oraz pracownika PZSzach, a następnie Sekcji Szachów GKKF. Był redaktorem odpowiedzialnym za druk drugiego i trzeciego wydania „Kodeksu szachowego” (autorzy: Tadeusz Czarnecki, Stanisław Gawlikowski, Stanisław Wojnarowicz), przetłumaczył z języka rosyjskiego książkę A.Sokolskiego „Współczesny debiut szachowy”.
  • W 1958 wyemigrował z Polski do Izraela, a w 1959 wyjechał do Holandii. Po 1970 prawdopodobnie zamieszkał w Wielkiej Brytanii.
 Strony internetowe