Ignacy Kopa
- ur. 9 stycznia 1875 w Trzcielinie
- zm. 20 kwietnia 1929
- szachista
Szachowa biografia |
Pochodził z rodziny drobnych posiadaczy ziemskich. Zainteresowania szachowe wyniósł prawdopodobnie z domu rodzinnego, a rozwijał je na studiach w Berlinie i Akwizgranie. W Akwizgranie przewodniczył akademickiemu klubowi szachowemu. Publikował kompozycje szachowe w pismach „Ilustracja Polska” i „Deutsche Schachzeitung”, brał udział w konkursach na rozwiązanie zadań szachowych. W 1905 debiutował jako gracz turniejowy, zaproszony na mistrzostwa „B” Niemieckiego Związku Szachowego w Barmen. W stawce 18 graczy uplasował się na 9. miejscu, zdobywając 9 punktów. Pokonał m.in. Arona Nimzowitscha, Augustina Neumanna i Rudolfa Spielmanna, a wśród sześciu rywali, z którymi zremisował partie, był Dawid Przepiórka. Turniej wygrał Leo Fleischmann.
W pierwszych latach po powrocie do Wielkopolski Kopa był aktywnym uczestnikiem życia szachowego, m.in. w latach 1907–1909 prezesował Poznańskiemu Klubowi Szachistów. Potem poświęcił się pracy zawodowej, był współwłaścicielem firmy melioracyjnej oraz działaczem stowarzyszenia techników. Obok szachów inną dyscypliną sportową, której poświęcał uwagę, było wioślarstwo (działał w poznańskim klubie). W połowie lat 20. odniósł kilka znaczących sukcesów szachowych, przede wszystkim sięgając po mistrzostwo Poznania w 1926 – zdobył 14 punktów na 15 możliwych. Stan zdrowia nie pozwolił mu w tymże roku na udział w pierwszych indywidualnych mistrzostwach Polski, na które został zaproszony. W 1929 reprezentował Poznań w pierwszych drużynowych mistrzostwach Polski (na pierwszej szachownicy), ale nie zanotował większych sukcesów. Przegrał m.in. partie z Abramem Blassem i Teodorem Regedzińskim.
W 1927 w turnieju Poznańskiego Klubu Szachistów zajął dzielone 4-5. miejsce. W tym samym roku w meczu pokazowym w Poznaniu spotkał się z Przepiórką – partia zakończyła się wynikiem remisowym – a w spotkaniu z reprezentacją Wrocławia pokonał czołowych graczy Śląskiej Federacji Szachowej Kramera i Sikorskiego. W kwietniu 1929 poznański klub zorganizował pojedynek Kopy z Antonim Wojciechowskim, jego następcą z tytułem mistrza miasta. Starszy o przeszło ćwierć wieku Kopa rozpoczął spotkanie lepiej od rywala, wygrywając trzy z czterech pierwszych partii. Mecz pozostał jednak nierozstrzygnięty z powodu nagłej śmierci Ignacego Kopy.
Przemysław Zieliński
Tekst opublikowany w Wikipedii 22 lipca 2007
Bibliografia:
| ● Tadeusz Wolsza, Arcymistrzowie, mistrzowie, amatorzy… Słownik biograficzny szachistów polskich, tom I, Wydawnictwo DiG, Warszawa 1995 |
Ranking Chessmetrics |
Najwyższy ranking w karierze
- szachy klasyczne – 2536 (1905-11)
- najwyższe miejsce TOP 100 – 41 (1905-11)
Strony internetowe |