 źródło: kronika klubowa Pocztowca Poznań |
Ignacy Nowak
- ur. 12 stycznia 1949 w Poznaniu
- mistrz FIDE (1983)
- sędzia szachowy
- trener szachowy (1980)
Zobacz: wybrane partie Ignacego Nowaka
Szachy klasyczne |
Reprezentant Polski w turniejach drużynowych
- Drużynowe Mistrzostwa krajów nordyckich (1 raz, 1 medal)
- Pohja 1985 – III szach. (5/7),
brązowy medal wspólnie z drużyną
- Pohja 1985 – III szach. (5/7),
Reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych
- Słupsk 1986 – mecz Polska–Szwecja (VII szach., 2/2)
Indywidualne Mistrzostwa Polski (12 finałów w latach 1971–1990, 1 medal) – zobacz szczegółowe zestawienie
złoty
- Gdynia 1985 – I-III m. (9/15), dogrywka: Warszawa 1985 – I m. (3/4)
- pozostałe finały
- Poznań 1971 – XV m. (7/17)
- Wrocław 1972 – XVIII m. (5/17)
- Poznań 1975 – VI m. (8½/13) [system szwajcarski]
- Bydgoszcz 1976 – XXXI m. (6½/13) [system szwajcarski]
- Piotrków Tryb. 1977 – XXII m. (7½/13) [system szwajcarski]
- Tarnów 1979 – XXV m. (7/13) [system szwajcarski]
- Warszawa 1981 – XIII m. (6/15)
- Zielona Góra 1982 – X m. (7/15)
- Poznań 1984 – V m. (8½/15)
- Bytom 1986 – X m. (6½/14)
- Warszawa 1990 – VII m. (7½/15)
Drużynowe Mistrzostwa Polski (3 medale)
- 2 złote (Międzybrodzie Żywieckie 1985, Krynica 1988)
- brązowy (Lubniewice 1998)
Indywidualne Mistrzostwa Polski kolejarzy (m.in. 2 medale)
- złoty (Szklarska Poręba 1976)
srebrny (Szklarska Poręba 1977)
Indywidualne Mistrzostwa Wielkopolski (6 medali)
- 4 złote (1970, 1971, 1974, 1975)
- srebrny (1972)
- brązowy (1969)
Wybrane sukcesy w innych turniejach
- 1973 – I m. w Lublinie (PKWN, turniej B)
- 1979 – III m. w Warszawie
- 1980 – dz. III m. w Tarnowie (półfinał MP)
- 1981 – dz. I m. w Częstochowie (półfinał MP)
- 1983 – dz. III m. w Kulach (półfinał MP)
- 1984 – dz. III m. we Wrocławiu (Puchar Wrocławia)
- 1985 – dz. III m. w Poznaniu (MTS)
- 1987 – I m. w Poznaniu (MTS)
- 1989 – dz. III m. w Lubniewicach (półfinał MP)
Szachy szybkie |
Indywidualne Mistrzostwa Polski w szachach szybkich
- XIII m. (Płock 1997)
- XIV m. (Bydgoszcz 1988)
Szachy błyskawiczne |
Indywidualne Mistrzostwa Polski w szachach błyskawicznych (6 medali)
- 2 złote (Łódź 1973, Bydgoszcz 1987)
- 4 brązowe (Kalisz 1984, Kalisz 1986, Katowice 1988, Poznań 1991)
- IV m. (Bydgoszcz 1981)
- V m. (Kalisz 1985)
- VI m. (Łódź 1974)
- dwukrotnie VII m. (Poznań 1997, Kędzierzyn-Koźle 1998)
- XI m. (Kalisz 1980)
- XIV m. (Brzeg Dolny 2001)
- XVIII m. (Żnin 2000)
Drużynowe Mistrzostwa Polski w szachach błyskawicznych (8 medali)
- 2 złote (Głogów 1994, Łuków 1996)
- 4 srebrne (Poznań 1970, Bydgoszcz 1987, Poznań 1997, Żnin 2000)
- 2 brązowe (Bydgoszcz 1971, Kędzierzyn-Koźle 1998)
Ranking FIDE |
Najwyższy ranking w karierze (aktualizacja 2023-09)
- szachy klasyczne – 2435 (1985-07)
Wybrane osiągnięcia trenerskie |
Dymplomy trenerskie
- 1980 – dyplom trenera II klasy po rocznym studium podyplomowym trenerów szachowych na AWF w Warszawie.
- 1985 – dyplom trenera I klasy (tamże).
Współpraca z Polskim Związkiem Szachowym
- 1 września 1981 – zatrudnienie na stanowisku trenera kadry PZSzach; jako trener-analityk praca z kadrą kobiet, w tym obsługa analityczna zespołu na olimpiadach szachowych w Lucernie (1982), Salonikach (1984) i Dubaju (1986).
- 1987–1988 – oddelegowanie do pracy z kadrą mężczyzn (zgrupowania „tematyczne”, obsługa analityczna zawodów)
- Przez cały okres zatrudnienia w PZSzach obsługa zgrupowań szkoleniowych różnych grup młodzieży i seniorów, a także konsultacje indywidualne (np. z Marcinem Kamińskim, późniejszym arcymistrzem).
- 28 lutego 1990 – rozwiązanie umowy przez PZSzach.
Inna działalność szkoleniowa
- W latach 1979–1988 współpraca z arcymistrzynią Hanną Ereńską-Radzewską (w tym przygotowania do turnieju strefowego w Bydgoszczy 1981 i wskutek awansu do turnieju międzystrefowego – również do tej imprezy).
- Praca instruktorska w macierzystym klubie „Pocztowiec” Poznań.
- 2000 – Zakończenie działalności szkoleniowej w wyniku pogarszającego się stanu zdrowia.
Strony internetowe |