 fot. Tomasz Wodzyński (2017) |
Jan Eberle
- ur. 25 lipca 1935 w Samborze (obecnie Ukraina)
- zm. 8 maja 2022 w Hadze (Holandia)
- kandydat na mistrza krajowego (1963)
- działacz szachowy
- od 1993 reprezentant Holandii
Zobacz: wybrane partie Jana Eberle
Wspomnienie |
Jan Eberle, dzięki swojemu ojcu, bardzo wcześnie nauczył się czytać i dość wcześnie zetknął się z szachami, które były jego pasją przez całe życie. Jednakże wojna i przesiedlenie na Podkarpacie nie pozwoliły mu na korzystanie z zorganizowanego szkolenia. Ale zamiłowanie do gry pozostało i skłoniło Go – w czasie nauki w szkole średniej w Tarnobrzegu – do przystąpienia do gry korespondencyjnej. Ciekawostką jest fakt, że w Grupie nr 34 turnieju zorganizowanego przez „Sztandar Młodych” spotkali się Jan Eberle, Emil Olej i Brunon Grela, zajmując trzy pierwsze miejsca.
Po ukończeniu w Tarnobrzegu Liceum Ogólnokształcącego, chcąc kontynuować tradycję rodzinną karier inżynierskich dziadka i ojca – budowali szlaki kolejowe w Galicji – zdał egzaminy na Politechnikę Warszawską. Po 3 latach studiów przeniósł się na Uniwersytet Warszawski by studiować historię. Bardzo dobre wyniki w procesie studiowania dawały mu prawo rozpoczęcia pracy w Instytucie Historii PAN, lecz proza życia zmusiła Go do podjęcia pracy w charakterze kustosza X Pawilonu. Zadecydowało mieszkanie służbowe.
 źródło: archiwum mm Andrzeja Filipowicza (1992) |
Cały czas jednak pamiętał o szachach, grając w ligowych warszawskich drużynach: „Drukarz” i „Hutnik”. Po okresie Prezesury Jerzego Putramenta, PZSzach miał duże problemy z organizacją pracy Zarządu i Biura Związku, dlatego też Jan Eberle otrzymał propozycję pracy w roli Sekretarza Generalnego. W tym charakterze przepracował kilkanaście lat (1975–1988) i spełnił oczekiwania organizacyjne. Był bardzo sprawnym organizatorem, lecz tak często bywa, że ludzie bardzo inteligentni, a do takich bez żadnych watpliwości należał Jan Eberle – zgodnie z prawem Cyrila N. Parkinsona, potrafią odkładać wiele spraw na ostatni moment i bywa, że nie zdążą wsiąść „do pociągu”. Gdy do tego dojdą problemy osobiste to rzeczywiście można zapomnieć o przygotowaniu dokumentów na zebranie Zarządu lub Komisji.
10 grudnia 1988 r. – po Olimpiadzie Szachowej w Salonikach – Walne Zebranie Sprawozdawczo-Wyborcze wybrało nowego Prezesa Zarządu Polskiego Związku Szachowego. Został nim red. Jacek Żemantowski, z którym do pracy w Związku na funkcji Sekretarza Generalnego przyszedł Mirosław Majkut, co zakończyło okres pracy na tym stanowisku Jana Eberle.
Po zakończeniu pracy Sekretarza Generalnego Polskiego Związku Szachowego i rozwiązaniu problemów osobistych wyjechał do Holandii. W dalszym ciągu jednak kultywował przyjaźnie ze środowiskiem szachowym w Polsce, a dodatkowo zaangażował się w działalność środowiska polonijnego i był bardzo cenionym działaczem, zarówno w środowisku polonijnym, jak i organizacji krajowych. Był powszechnie lubiany za uśmiech, bezinteresowną pomoc i umiejętność nawiązywania dobrych relacji.
Za całokształt pracy wniesiony dla środowiska szachowego w kraju i za granicą został odznaczony m.in.:
- Medalem Komisji Edukacji Narodowej,
- Złotym medalem Polskiego Komitetu Olimpijskiego „Za zasługi dla Polskiego Ruchu Olimpijskiego”,
- Złotą Odznaką Honorową PZSzach (18.08.1976).
Szachy klasyczne |
Reprezentant Polski w turniejach drużynowych
- Drużynowe Mistrzostwa Świata studentów (1 raz)
- Budapeszt 1959 – IV szach. (3½/9)
Drużynowe Mistrzostwa Polski (3 razy w I lidze)
- VI m. (Częstochowa 1964) – Drukarz Warszawa, IV szach., 1/5
- IX m. (Wisła 1963) – Drukarz Warszawa, IV szach., 7/10
- X m. (Warszawa 1966) – Drukarz Warszawa, brak danych
Inne osiągnięcia
- Dwukrotny uczestnik półfinałów mistrzostw Polski: Gdańsk 1958 (XI miejsce), Stargard Szczeciński 1968 (XII miejsce).
- I miejsce w mistrzostwach Bredy (1991).
Szachy błyskawiczne |
Drużynowe Mistrzostwa Polski w szachach błyskawicznych (1 raz w finale)
- XVIII m. (Bydgoszcz 1987) – Hutnik Warszawa
Drużynowe Mistrzostwa Warszawy w szachach błyskawicznych (1 medal)
srebrny (1969) – Hutnik Warszawa
Szachy korespondencyjne |
Indywidualne Mistrzostwa Polski w szachach korespondencyjnych (1 finał)
- 11. finał (1968–1969) – VII m. (10/16)
Ranking FIDE |
Najwyższy ranking w karierze
- szachy klasyczne – 2225 (1990-01)
Strony internetowe |