Jan Eberle


fot. Tomasz Wodzyński (2017)

 

Jan Eberle

  • ur. 25 lipca 1935 w Samborze (obecnie Ukraina)
  • zm. 8 maja 2022 w Hadze (Holandia)
  • kandydat na mistrza krajowego (1963)
  • działacz szachowy
  • od 1993 reprezentant Holandii

Zobacz: wybrane partie Jana Eberle

 Wspomnienie

Jan Eberle, dzięki swojemu ojcu, bardzo wcześnie nauczył się czytać i dość wcześnie zetknął się z szachami, które były jego pasją przez całe życie. Jednakże wojna i przesiedlenie na Podkarpacie nie pozwoliły mu na korzystanie z zorganizowanego szkolenia. Ale zamiłowanie do gry pozostało i skłoniło Go – w czasie nauki w szkole średniej w Tarnobrzegu – do przystąpienia do gry korespondencyjnej. Ciekawostką jest fakt, że w Grupie nr 34 turnieju zorganizowanego przez „Sztandar Młodych” spotkali się Jan Eberle, Emil Olej i Brunon Grela, zajmując trzy pierwsze miejsca.

Po ukończeniu w Tarnobrzegu Liceum Ogólnokształcącego, chcąc kontynuować tradycję rodzinną karier inżynierskich dziadka i ojca – budowali szlaki kolejowe w Galicji – zdał egzaminy na Politechnikę Warszawską. Po 3 latach studiów przeniósł się na Uniwersytet Warszawski by studiować historię. Bardzo dobre wyniki w procesie studiowania dawały mu prawo rozpoczęcia pracy w Instytucie Historii PAN, lecz proza życia zmusiła Go do podjęcia pracy w charakterze kustosza X Pawilonu. Zadecydowało mieszkanie służbowe.


źródło: archiwum
mm Andrzeja Filipowicza (1992)

Cały czas jednak pamiętał o szachach, grając w ligowych warszawskich drużynach: „Drukarz” i „Hutnik”. Po okresie Prezesury Jerzego Putramenta, PZSzach miał duże problemy z organizacją pracy Zarządu i Biura Związku, dlatego też Jan Eberle otrzymał propozycję pracy w roli Sekretarza Generalnego. W tym charakterze przepracował kilkanaście lat (1975–1988) i spełnił oczekiwania organizacyjne. Był bardzo sprawnym organizatorem, lecz tak często bywa, że ludzie bardzo inteligentni, a do takich bez żadnych watpliwości należał Jan Eberle – zgodnie z prawem Cyrila N. Parkinsona, potrafią odkładać wiele spraw na ostatni moment i bywa, że nie zdążą wsiąść „do pociągu”. Gdy do tego dojdą problemy osobiste to rzeczywiście można zapomnieć o przygotowaniu dokumentów na zebranie Zarządu lub Komisji.

10 grudnia 1988 r. – po Olimpiadzie Szachowej w Salonikach – Walne Zebranie Sprawozdawczo-Wyborcze wybrało nowego Prezesa Zarządu Polskiego Związku Szachowego. Został nim red. Jacek Żemantowski, z którym do pracy w Związku na funkcji Sekretarza Generalnego przyszedł Mirosław Majkut, co zakończyło okres pracy na tym stanowisku Jana Eberle.

Po zakończeniu pracy Sekretarza Generalnego Polskiego Związku Szachowego i rozwiązaniu problemów osobistych wyjechał do Holandii. W dalszym ciągu jednak kultywował przyjaźnie ze środowiskiem szachowym w Polsce, a dodatkowo zaangażował się w działalność środowiska polonijnego i był bardzo cenionym działaczem, zarówno w środowisku polonijnym, jak i organizacji krajowych. Był powszechnie lubiany za uśmiech, bezinteresowną pomoc i umiejętność nawiązywania dobrych relacji.

Za całokształt pracy wniesiony dla środowiska szachowego w kraju i za granicą został odznaczony m.in.:

  • Medalem Komisji Edukacji Narodowej,
  • Złotym medalem Polskiego Komitetu Olimpijskiego „Za zasługi dla Polskiego Ruchu Olimpijskiego”,
  • Złotą Odznaką Honorową PZSzach (18.08.1976).

Mirosław P. Gnieciak

 Szachy klasyczne

Reprezentant Polski w turniejach drużynowych

  • Drużynowe Mistrzostwa Świata studentów (1 raz)
    • Budapeszt 1959 – IV szach. (3½/9)

Drużynowe Mistrzostwa Polski (3 razy w I lidze)


Inne osiągnięcia

  • Dwukrotny uczestnik półfinałów mistrzostw Polski: Gdańsk 1958 (XI miejsce), Stargard Szczeciński 1968 (XII miejsce).
  • I miejsce w mistrzostwach Bredy (1991).
 Szachy błyskawiczne

Drużynowe Mistrzostwa Polski w szachach błyskawicznych (1 raz w finale)


Drużynowe Mistrzostwa Warszawy w szachach błyskawicznych (1 medal)

  • srebrny (1969) – Hutnik Warszawa
 Szachy korespondencyjne

Indywidualne Mistrzostwa Polski w szachach korespondencyjnych (1 finał)

 Ranking FIDE

Najwyższy ranking w karierze

  • szachy klasyczne – 2225 (1990-01)
 Strony internetowe

Ta strona korzysta z plików cookies (ciasteczka). Pozostając na niej, wyrażasz zgodę na korzystanie z cookies. Więcej informacji

The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.

Close