Kazimierz Kryński


źródło: archiwum
mm Andrzeja Filipowicza

 

Kazimierz Kryński

 Wspomnienie

Urodził się w rodzinie urzędniczej. Przed II wojną światową pracował jako inkasent. Po Powstaniu Warszawskim został wywieziony do obozu w Pruszkowie. Po zakończeniu wojny mieszkał i pracował na Dolnym Śląsku. Jako działacz sportowy zaczął pracować w 1951. Był przewodniczącym Wojewódzkiego Komitetu Kultury Fizycznej w Zielonej Górze, na stanowisku tym prezentując wybitne zdolności organizacyjne, niespożytą energię i pracowitość. Te cechy zwróciły uwagę kierownictwa, w wyniku czego w 1953 został przeniesiony do Głównego Komitetu Kultury Fizycznej w Warszawie, gdzie kolejno zajmował stanowiska: naczelnika wydziału, wicedyrektora, a od 1968 – dyrektora departamentu.

Pracował społecznie w Towarzystwie Krzewienia Kultury Fizycznej oraz w Polskim Związku Szachowym, gra w szachy była bowiem jego umiłowanym hobby. Przez krótki okres czasu (1962–1963) pełnił obowiązki prezesa Zarządu PZSzach, a następnie – od 1963 aż do śmierci – trudną i odpowiedzialną funkcję wiceprezesa d/s organizacyjnych. Na tym stanowisku oddał związkowi bardzo duże zasługi, z których największymi były ustabilizowanie budżetu oraz usamodzielnienie (pod względem prawnym i finansowym) Okręgowych Związków Szachowych. Na olimpiadach w latach 1964 (w Tel Awiwie) oraz 1968 (w Lugano) pełnił obowiązki kierownika polskiej reprezentacji.

Jego niespożyta energia szła w parze z wyjątkowymi walorami charakteru. Był człowiekiem niezwykle życzliwym dla otoczenia, przystępnym, zawsze gotowym do wyświadczenia przysługi i okazania pomocy.

Za wzorową pracę zawodową oraz pełną poświęcenia pracę społeczną odznaczony został m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem X-lecia, Odznaką Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej, Odznaką 1000-lecia oraz Medalem 100-lecia Sportu Polskiego.

Źródło: „Szachy” 12/1969