 źródło: powiat-legionowski.pl |
płk Kazimierz Przymusiński
- ur. 5 lutego 1927 w Jarocinie
- zm. 3 lutego 2021 w Legionowie
- sędzia klasy państwowej (1979)
- I kategoria szachowa
- działacz szachowy
Wspomnienie |
3 lutego 2021 r. na wieczną wartę odszedł płk Kazimierz Przymusiński – wieloletni Prezes Zarządu Koła Powiatowego Związku Kombatantów i Byłych Więźniów Politycznych Rzeczypospolitej Polskiej, podczas okupacji – żołnierz 1. Pułku Strzelców Podhalańskich AK walczący pod pseudonimem „Jastrząb”, odznaczony wieloma medalami za udział w Ruchu Oporu oraz pełną poświęcenia pracę na rzecz społeczności lokalnej.
Kazimierz Przymusiński urodził się 5 lutego 1927 r., w Jarocinie. W 1933 r. jego rodzina przeniosła się do Poznania. W grudniu 1939 r. Niemcy wypędzili ich przesiedlając do gminy Kamienica koło Łącka. W 1944 r. dołączył do oddziału Armii Krajowej. Pod pseudonimem „Jastrząb” walczył jako żołnierz 1. batalionu 1. Pułku Strzelców Podhalańskich AK. Po wojnie i rozwiązaniu Armii Krajowej rodzina płk. Kazimierza Przymusińskiego powróciła do Jarocina. Drogę zawodową związał z wojskiem. W 1975 r. rozpoczął służbę w Wojskowym Instytucie Łączności w Zegrzu. Na emeryturę przeszedł w 1987 r. w stopniu pułkownika.
Po zakończeniu drogi zawodowej płk Kazimierz Przymusiński pozostał aktywnym działaczem społecznym. Przez dwie kadencje był Prezesem Zarządu Koła Powiatowego Związku Kombatantów i Byłych Więźniów Politycznych Rzeczypospolitej Polskiej. Aktywnie uczestniczył w życiu Powiatu Legionowskiego – w uroczystościach patriotycznych, spotkaniach z młodzieżą. Za swoją działalność społeczną został wyróżniony wieloma odznaczeniami państwowymi, wojskowymi i związkowymi.
Pod koniec 2020 r. Powiat Legionowski wydał wspomnienia płk. Kazimierza Przymusińskiego „Okruchy wspomnień młodego partyzanta z okresu działalności w Ruchu Oporu, 1/1 psp AK, VII 1944 – II 1945 r.”.
Źródło: Powiat legionowski
(Pożegnanie płk. Kazimierza Przymusińskiego)
Osiągnięcia szachowe |
Kazimierz Przymusiński posiadał I kategorię szachową, a największe sukcesy odniósł w drugiej połowie lat 50-tych XX wieku. W 1956 r. zdobył tytuł mistrza województwa koszalińskiego, dzięki czemu wystąpił – reprezentując klub „Budowlani” Kołobrzeg – w rozegranym w Poznaniu półfinale Indywidualnych Mistrzostw Polski. W turnieju tym zdobył 7½ pkt. z 15 partii, w jednym z pojedynków pokonując mistrza Czesława Błaszczaka. Uzyskany wynik dał mu pierwszy stopień kandydacki (I+), nadany w Komunikacie Prezydium Sekcji Szachów i Warcabów GKKF („Szachy” nr 4/1956, str. 101). Bolesław Rożański w relacji z poznańskiego półfinału, opublikowanej w tym samym numerze „Szachów” (str. 102), napisał: „Rewelacją do pewnego stopnia była postawa zawodnika z Kołobrzega Przymusińskiego, który walczył ambitnie i twardo, atakował pomysłowo i zasłużenie zdobył tytuł kandydata I st.”
W 1957 r. po raz drugi z rzędu zwyciężył w mistrzostwach województwa koszalińskiego (z wynikiem 10½/15) i ponownie reprezentował swój okręg w półfinale Indywidualnych Mistrzostw Polski. W turnieju rozegranym w Krakowie zdobył 7 pkt. z 15 partii i powtórzył osiągnięcie sprzed roku, zajmując X miejsce. Był najbardziej bezkompromisowym zawodnikiem półfinału, ani jednej partii nie kończąc remisem! (+7, –8). Wśród wygranych pojedynków najbardziej wartościowym było zwycięstwo nad mistrzem Zbigniewem Soleckim, który w turnieju zajął III miejsce. Tak o występie m.in. Kazimierza Przymusińskiego w krakowskim półfinale napisał Stefan Witkowski: „Kloza, Węglowski, Przymusiński, Ciesielski i Wroński praktycznie grają nieźle. Wszyscy oni mają jednak zastraszające braki teoretyczne.” („Szachy” nr 5/1957, str. 145).
W lipcu 1957 w Warszawie wystąpił w reprezentacji Domu Wojska Polskiego (DWP Warszawa) w drużynowym meczu z „Partizanem” Belgrad, zakończonym zwycięstwem szachistów jugosłowiańskich w stosunku 11 – 5. Kazimierz Przymusiński zagrał na V szachownicy, w dwóch partiach z Radiciem uzyskując pół punktu.
W 1958 r. – w barwach „Legionu” Warszawa – wystąpił w rozgrywkach I ligi Drużynowych Mistrzostw Polski (liga dojazdowa), w których warszawski klub zajął wysokie IV miejsce (wynik indywidualny K. Przymusińskiego nie jest znany). Pod koniec roku uczestniczył w rozegranych w Warszawie V Indywidualnych Mistrzostwach Szachowych Sił Zbrojnych PRL, zajmując w stawce 14 zawodników X miejsce (z wynikiem 5/13). O tym starcie tak wspomniał w swojej relacji sędzia Władysław Klus: „Przymusiński tylko kilka partii rozegrał na poziomie, poza tym znać było po nim zmęczenie uciążliwymi egzaminami.” („Szachy” nr 12/1958, str. 365-366).
W następnych latach nie osiągał już sukcesów na szczeblu centralnym, był jednak wielkim miłośnikiem szachów i w turniejach startował nawet w wieku ponad 80 lat. Z pewnością jego sukcesem było zdobycie międzynarodowego rankingu FIDE, który osiągnął mając lat 70! (debiut w dniu 1 stycznia 1998 z wynikiem 2010 punktów). Wielokrotnie uczestniczył w cyklicznych meczach LWP – ZNP, był też mistrzem Instytucji Centralnych Ministerstwa Obrony Narodowej (Warszawa 1988).
źródło: „Szachy” 3/1987
Jako działacz zajmował w latach 80-tych stanowisko prezesa klubu „Legion” Warszawa i współorganizował m.in. międzynarodowe turnieje o Puchar Wyzwolenia Warszawy. W tym okresie „Legion” należał do najlepszych szachowych drużyn w Polsce zdobywając m.in. trzy złote medale Drużynowych Mistrzostw Polski (w latach 1984, 1986 i 1989). Był również w WOZSzach aktywnym i cenionym działaczem oraz sędzią szachowym (klasę państwową zdobył w 1979 r.), pełnił m.in. obowiązki sędziego rundowego podczas II Arcymistrzowskiego Turnieju Kobiet (Warszawa 1988). Przez wiele lat sędziował mistrzostwa Legionowa, w którym działał społecznie i mieszkał do śmierci.
Od 2021 r. rozgrywany jest w Legionowie Memoriał Szachowy im. płk Przymusińskiego (wyniki: 2021, 2022).
Ranking FIDE |
Najwyższy ranking w karierze
- szachy klasyczne – 2045 (2004-04)
Strony internetowe |