Polki na Mistrzostwach Świata w szachach

Mistrzostwa Świata kobiet w szachach – po raz pierwszy rozegrane zostały w 1927.

Do 1939 mistrzostwa świata kobiet rozgrywane były w czasie organizowanych przez Międzynarodową Federację Szachową olimpiad szachowych (w tym okresie odbyło się 7 turniejów i 2 mecze – we wszystkich zwyciężyła reprezentująca Anglię Czeszka, Vera Menchik). Polki uczestniczyły w mistrzostwach rozegranych w Warszawie (1935, Regina Gerlecka zdobył wówczas tytuł wicemistrzyni świata) oraz Sztokholmie (1937).

W drugiej połowie lat 40-tych FIDE wprowadziła nowe zasady, wzorowane na Mistrzostwach Świata mężczyzn i oparte na kilkuletnich cyklach. Na przełomie 1949/50 rozegrano w Moskwie turniej o mistrzostwo świata, z udziałem Róży Herman. W 1951 wprowadzono turnieje strefowe i turnieje pretendentek, od 1969 – turnieje międzystrefowe i mecze pretendentek, a od 1985 ponownie wprowadzono turnieje pretendentek, zamiast meczów (zasady rozgrywek zmieniały się wielokrotnie). W tym systemie największe sukcesy odniosły Krystyna Hołuj, Henryka Konarkowska oraz Agnieszka Brustman, które awansował do turniejów pretendentek. W 2000 wprowadzono mistrzostwa świata systemem pucharowym, a od 2011 rozgrywane są również mecze o tytuł mistrzyni świata (przemiennie z turniejami KO). W tych rozgrywkach Polki czterokrotnie awansowały do 1/8 finału: Joanna Dworakowska (2001), Iweta Radziewicz (2006), Monika Soćko (2012) oraz Jolanta Zawadzka (20018). W 2021 w rozgrywkach kobiet wprowadzono, podobnie jak wcześniej u mężczyzn, turnieje o Puchar Świata.

W Polsce odbył się turniej o mistrzostwo świata (Warszawa 1935) oraz czterokrotnie turnieje strefowe: w Krakowie (1957), Łodzi (1963), Bydgoszczy (1981) i Nadolu (1995).

• Zobacz też: Inne zestawienia z cyklu „Polacy na…”

Wyniki reprezentantek Polski

Strony internetowe

• Women : World Chess Championship