Puchar Świata Plus GSM w grze błyskawicznej Warszawa 2000

Warszawa, 9 stycznia 2000

Szczegółowe wyniki turniejowe – pełna tabela końcowa, tabela postępowa, lista startowa, komplet wyników w poszczególnych rundach
podziękowanie dla Roberta Różyckiego za udostępnienie i rekonstrukcję archiwalnych plików programu SwissPerfect

Wyniki czołówki (pierwsza setka)

Organizatorzy imprezy, klub „Polonia” Warszawa, Gmina Warszawa Bemowo i WAT, pod kierunkiem dyrektora turnieju Marka Bartla, przygotowali doskonałe warunki gry, Szerokie stoliki pokryte zielonym suknem, piękne jednakowe szachownice, bez „rzeki w środku”, wydzielony sektor dla liderów. Na najlepszych (80 desek) czekały elektroniczne zegary ze znanymi blitzowymi „wadami”. Wiadomo ile zostało sekund i kto pierwszy przekroczył czas.

Na sali dominowała technika XXI wieku. Zamiast papierów bezprzewodowa łączność, monitory, telebimy i telefony komórkowe. To dzięki dostosowaniu Swiss Perfecta, autorstwa Roberta Różyckiego (brał udział w korektach programu wprost z Australii!) do sieci wewnętrznej, opracowanej przez pracowników POLKOMTELU Krzysztofa Śniechowskiego i Walentina Kotelnickiego.

Dzięki nim i Ulrichowi Jahrowi, który sprawował pieczę nad kojarzeniami w trakcie imprezy, cała machina działała bez zarzutu i sędzia główny Andrzej Filipowicz nie miał trudności z przeprowadzeniem rozgrywek. Zawodnicy, po zakończeniu rundy w swoim sektorze, o nowym miejscu gry powiadamiani byli na monitorze sędziego dotychczasowego sektora. Naturalnie niektórzy zawodnicy nie przyzwyczajeni do pełnej koncentracji w trakcie całego turnieju (gra i przerwy) niekiedy gubili się i oddawali pierwszą partię walkowerem.

Wszyscy wystąpili w jednej grupie, przy jednym stole grali amatorzy w różnym wieku (od 8 do 80 lat!) i profesjonaliści – największe gwiazdy światowych szachów. Umożliwił im to jedyny mecenas imprezy POLKOMTEL S.A. – Plus GSM. W ciągu siedmiu godzin, nie licząc godzinnej przerwy na obiad, szachiści rozegrali po 11 dwupartiowych meczów P-5′, stając przed szansą zdobycia 22 punktów.

Uroczyste otwarcie Pucharu odbyło się w przeddzień rozgrywek, w prestiżowej Galerii Porczyńskich, w centrum Warszawy. Przewodniczącym Komitetu Honorowego był premier RP Jerzy Buzek. Sekretarz Komitetu Honorowego, inicjator i dusza całej imprezy Jan Macieja z wielką estymą prezentował wielu luminarzy nauki, kultury, sztuki i polityki, którzy gromadnie przybyli na otwarcie, aby ujrzeć gwiazdy gry królewskiej i zademonstrować swój szacunek i podziw dla dyscypliny, łączącej właśnie elementy nauki, gry, sportu i sztuki. Dzięki prezesowi POLKOMTELU Władysławowi Bartoszewiczowi mieliśmy wspaniały fundusz nagród w wysokości 30 500 USD oraz nagrody rzeczowe – liczne telefony komórkowe Nokia Communicator i Simplus. Naturalnie były też dodatkowe udogodnienia dla przybyłych zawodników czołówki światowej. Elegancja przyjęcia, troska o uczestników, sędziów i kibiców (odpowiednia przestrzeń na oglądanie pojedynków) przeszły wszelkie oczekiwania i spotkały się z uznaniem wyrażanym w dziesiątkach medialnych wywiadów.

Trudno wymienić wszystkie sławy, jakie przybyły do Warszawy. Kogóż tu nie było. Wielokrotny mistrz świata Anatolij Karpow, niedościgły rekordzista pod względem zwycięstw w turniejach międzynarodowych (ponad 160 pierwszych nagród). Jego rywal w dwóch dramatycznych meczach o mistrzostwo świata, jeden z największych bojowników w historii szachów Wiktor Korcznoj, który rozpoczął! swoją wspaniałą karierę od wygrania turnieju w Krakowie w 1959 roku i dotąd bryluje na międzynarodowych arenach. Również dwukrotnie mecze o tytuł mistrza świata z Garrim Kasparowem i Karpowem grał najlepszy szachista Azji Viswanathan Anand, który miał najwyższy ranking spośród uczestników turnieju. Najlepszą wśród pań uczestniczących w Pucharze była aktualna wicemistrzyni świata Alisa Galamowa. Drugim aktualnym wicemistrzem świata był Ormianin Władimir Akopian, który tak świetnie grał w ub.r. w Las Vegas. Dalej Aleksiej Szyrow, oryginalny i niebywale pomysłowy arcymistrz, Boris Gelfand, wieloletni pretendent do korony szachowej, najlepszy szachista Izraela oraz pierwsza szachownica Anglii Michael Adams, trzeci szachista świata z 1997 roku, którego mały krok dzielił od meczu z Karpowem w 1998 roku. Uczestniczył też wybitny szachowy myśliciel, lider szachistów Ukrainy, Wasyl Iwanczuk. Wśród reprezentantów Rosji były jeszcze wspaniałe nazwiska doświadczonych graczy Jewgienija Bariejewa ze ścisłej czołówki światowej i Władimira Jepiszina oraz arcymistrza młodszej generacji – mistrza Rosji Piotra Swidlera. Zamierzali dotrzymać im pola najlepsi szachiści Bułgarii –  Kirył Georgiew, Holandii – Loek van Weły, Białorusi – Aleksiej Aleksandrow, Litwy – Eduardas Rozentalis, Estonii – Jaan Ehlvest czy wreszcie Mołdawii – Wiktor Bołogan. Zagrali naturalnie wszyscy nasi najlepsi, zarówno rutyniarze Michał Krasenkow i Aleksander Wojtkiewicz, jak i młoda elita: Robert Kempiński, Bartłomiej Macieja, Tomasz Markowski, Bartosz Soćko i Jacek Gdański. Ozdabiały rozgrywki urocze panie: Agnieszka Brustman, Hanna Ereńska-Radzewska, Monika Soćko, Iweta Radziewicz, Joanna Dworakowska i Barbara Grabarska.

Ofiarą krótkiego namysłu padło w Warszawie wielu wybitnych zawodników, ale był w stolicy gracz, który miał czas po swojej stronie. Viswanathan Anand nie zawiódł nadziei tych, którzy upatrywali w nim głównego faworyta turnieju. Hindus ma naturalny dar błyskawicznego liczenia wariantów i często w pojedynkach z superarcymistrzami, rozgrywanych klasycznym tempem turniejowym, zużywa o połowę czasu mniej od rywali. W turnieju Plus GSM nie przegrał żadnego minimeczu, zaś trudne chwile przeżywał w partiach z Akopianem. Zremisował właśnie z Armeńczykiem oraz – w ostatniej rundzie – z Iwanczukiem; po 1,5:0,5 pokonał V. Sakalauskasa, O. Grycaka, P. Swidlera, A. Karpowa i B. Gelfanda. Innych rywali odprawił po 2:0. Wedle opinii Ananda bardzo dobrze sprawdziła się formuła turnieju, w którym mogli wystartować amatorzy razem z zawodowcami. Numer 2 na liście FIDE stwierdził, iż jeśli dojdzie do kontynuacji imprezy, to jest wielce prawdopodobne, że w Warszawie wystartuje dziesięciu najsilniejszych arcymistrzów świata.

Jak to w „szwajcarach” bywa, niezwykle istotny jest finisz. Przegrane w ostatnich partiach mogły oznaczać spadek w tabeli nawet o kilkadziesiąt lokat. Przez długi czas świetnie radził sobie w „zagródce”, jak pieszczotliwie nazywano najsilniejszy sektor, Bartosz Soćko. Niestety, po porażce w XI rundzie 0:2 z Adamsem znalazł się poza nagrodzoną strefą. Z kolei cztery zwycięstwa z rzędu w końcówce turnieju pozwoliły zająć wysokie miejsce Akopianowi.

Nagrody specjalne dla zawodników polskich:

Telefony komórkowe – Nokia Communicator

• najlepszy Polak – Robert Kempiński
• najlepsza Polka – Monika Soćko
• najlepszy zawodnik do 20 lat – Paweł Blehm

Telefony komórkowe – Simplus

• najlepsi Polacy bez rankingu FIDE – Maciej Demianowicz, Marcin Tazbir i Krzysztof Nowak
• z rankingiem FIDE poniżej 2100 i poniżej 2200 – Patryk Pokojski
• z rankingiem FIDE poniżej 2300 – Radosław Wojtaszek
• z rankingiem FIDE poniżej 2400 – Jan Adamski
• urodzony w 1940 roku (lub starszy) – Stanisław Kornasiewicz
• najlepszy junior do 18 lat i do lat 16 – Kamil Mitoń
• do 14 lat – Radosław Wojtaszek
• do 12 lat – Marcin Tazbir
• najlepsza juniorka do lat 18 – Małgorzata Reszka
• do 16 lat – Maria Szymańska
• do 14 lat – Beata Kądziołka
• do 12 lat – Marta Przeździecka