źródło: archiwum
mm Andrzeja Filipowicza (1960)
Stanisław Gawlikowski
- ur. 16 stycznia 1920 we Włonicach
- zm. 9 listopada 1981 w Warszawie
- mistrz krajowy (1948)
- sędzia szachowy klasy państwowej (1966)
- działacz i publicysta szachowy
- autor książek o tematyce szachowej
Osiągnięcia szachowe:
Reprezentant Polski w turniejach drużynowych
- Drużynowe Mistrzostwa Europy (2 razy w eliminacjach)
- 1957 (eliminacje) – (½/2)
- 1961 (eliminacje) – (3/5)
Reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych
- Katowice 1949 – mecz Polska–Czechosłowacja (III szach., 0/2)
- Warszawa 1949 – mecz Polska–Węgry (II szach., 1/2)
- Praga 1955 – trójmecz Czechosłowacja–Polska–Węgry (IV szach., 1½/4)
- Warszawa 1956 – trójmecz Polska–Czechosłowacja–Węgry (w zespole Polska „B”, I szach., 0/5)
Indywidualne Mistrzostwa Polski (12 finałów w latach 1946–1964, 1 medal)
srebrny
- Kraków 1948 – II m. (14/20)
- pozostałe finały
- Sopot 1946 – XII m. (10½/21)
- Poznań 1949 – XI m. (7/16) [dz. XI-XII m.]
- Bielsko 1950 – VIII m. (7½/15) [dz. VII-VIII m.]
- Łódź 1951 – VII m. (8½/15) [dz. VII-VIII m.]
- Katowice 1952 – XIII m. (10/21) [dz. XIII-XIV m.]
- Łódź 1954 – IV m. (10/17) [dz. IV-V m.]
- Wrocław 1955 – XII m. (8/18) [dz. XII-XIV m.]
- Łódź 1959 – XII m. (7½/17)
- Wrocław 1960 – X m. (7/15)
- Poznań 1962 – XI m. (7½/15) [dz. VIII-XI m.]
- Warszawa 1964 – XIII m. (5½/15)
Drużynowe Mistrzostwa Polski (14 medali)
8 złotych (Zakopane 1952, liga dojazdowa 1959, Wrocław 1960, Wrocław 1961, Wisła 1963, Częstochowa 1964, Wrocław 1967, Międzygórze 1972)- 3 srebrne (Kraków 1965, Poznań 1968, Wisła 1971)
3 brązowe (Wrocław 1948, Wrocław 1962, Warszawa 1966)
Indywidualne Mistrzostwa Polski w szachach błyskawicznych
- V m. (Łódź 1966)
- VIII m. (Kielce 1968)
Drużynowe Mistrzostwa Polski w szachach błyskawicznych (3 medale)
- złoty (Wrocław 1967)
- 2 brązowe (Łódź 1966, Kraków 1969)
Indywidualne Mistrzostwa Polski dziennikarzy (m.in. 2 medale)
- 2 złote (Nałęczów 1978, Nałęczów 1979)
Wybrane sukcesy w innych turniejach
- 5-krotny medalista Mistrzostw Warszawy: 3-krotnie złoty (1957, 1958, 1959) i 2-krotnie brązowy (1960, 1966)
- 1950 – dz. I m. w Bydgoszczy (półfinał MP, grupa A – awans)
- 1954 – dz. I m. w Szczecinie (półfinał MP, grupa D – awans)
- 1955 – dz. II m. w Polanicy-Zdroju (półfinał MP, grupa D – awans)
- 1961 – dz. II m. w Lublinie (półfinał MP, grupa C – awans)
- 1963 – I m. w Koszalinie (półfinał MP, grupa A – awans)
- 1965 – dz. III m. w Lublinie (PKWN)
- 1968 – dz. II m. w Stargardzie Szczecińskim (półfinał MP, grupa A)
Ranking Chessmetrics
- najwyższy ranking w karierze – 2443 (maj 1948)
Inne informacje
- W 1946 należał do grupy działaczy, która reaktywowała Polski Związek Szachowy. W późniejszych latach pełnił funkcje m.in. kapitana sportowego oraz członka zarządu. W 1982 otrzymał tytuł Honorowego Członka PZSzach.
- W 1947 był jednym z założycieli miesięcznika „Szachy”, przez wiele lat redagując dział partii. Jednocześnie prowadził szachowe audycje w Polskim Radiu oraz popularyzował królewską grę w wielu pismach, m.in. w „Panoramie”, „Sportowcu”, „Życiu Warszawy”, „Świecie Młodych” i „Rzeczpospolitej”. Był autorem wielu książek i podręczników szachowych.
- W latach 1982–2013 odbywał się w Warszawie Memoriał Stanisława Gawlikowskiego w szachach szybkich.
Wybrane publikacje szachowe
- Teoria debiutów (Kraków, 1947)
- Końcowa gra szachowa (Warszawa, 1954 i 1957)
- Olimpiady szachowe (Warszawa, 1972 i 1978)
- Pojedynki szachowych gigantów (Warszawa, 1973)
- Wszystko o szachach (Warszawa, 1976)
- Walka o tron szachowy (Warszawa, 1976)
- 100 zwycięstw polskich szachistów (Warszawa 1997)