Stefan Furs


źródło: archiwum
mm Andrzeja Filipowicza

 

Stefan Furs

 Wspomnienie

W szachy grał od najmłodszych lat w szkole i na wyższej uczelni, przy czym jako aktywny zawodnik występował w SKS „Start” Łódź, uzyskując tytuł kandydata na mistrza. W 1964 zdobył w barwach „Startu” Łódź brązowy medal Drużynowych Mistrzostw Polski.

Do pracy społecznej włączył się w 1952, przejmując kierownictwo początkowo Sekcji Szachowej Łodzi i Województwa Łódzkiego, a następnie Łódzkiego Związku Szachowego. W 1961 na okres ponad 10 lat przejął również kierowanie pionem sportowym Polskiego Związku Szachowego po otrzymaniu funkcji wiceprezesa PZSzach. W tym okresie szczególnie czynnie i ofiarnie pracował na rzecz szachów polskich, był inicjatorem zmian w systemach rozgrywek, m.in. spowodował wprowadzenie ligi juniorów w rozgrywkach drużynowych. W 1963 otrzymał, jako piąty Polak w historii, tytuł sędziego klasy międzynarodowej FIDE. Pięciokrotnie pełnił funkcję kierownika polskich reprezentacji na olimpiadach mężczyzn w Lipsku (1960), Hawanie (1966), Siegien (1970), Skopje (1972) oraz Nicei (1974).

Brał również aktywny udział w pracach Komisji Sędziowskiej, w tym też kontekście z dużym zaangażowaniem i poświęceniem odniósł się do weryfikacji przepisów gry oraz całej sfery organizacji pracy w szachach, opracowując w 1971 nowe wydanie Kodeksu Szachowego. Uczestniczył w pracach Międzynarodowej Federacji Szachowej FIDE.

Za zasługi dla szachów w 1976 otrzymał tytuł Honorowego Członka Polskiego Związku Szachowego. Był również wyróżniony Medalami 50-lecia i 60-łecia Polskiego Związku Szachowego. Równolegle z działalnością społeczną doskonalił swoje umiejętności zawodowe osiągając tytuł doktora nauk technicznych na Politechnice Łódzkiej.

Za te osiągnięcia, jak też za pracę społeczną, był odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi oraz wieloma odznaczeniami państwowymi i resortowymi. W 1970 odznaczony został Złotą Odznaką Honorową PZSzach (nr legitymacji 23).

Źródło: „Szachy” 12/1987