źródło: Wikipedia
Tadeusz Czarnecki
- ur. 2 listopada 1905 w Warszawie
- zm. 30 sierpnia 1973
- mistrz krajowy w kompozycji szachowej (1955)
- sędzia klasy międzynarodowej w kompozycji szachowej (International Judge 1956)
- problemista szachowy
- działacz, publicysta i autor książek szachowych
Debiutował w 1933. Opublikował około 300 zadań (w albumach Międzynarodowej Federacji Szachowej wyróżniono 6 zadań). W 1956 Międzynarodowa Federacja Szachowa nadała mu tytuł sędziego międzynarodowego kompozycji szachowej. Mistrz krajowy kompozycji szachowej od 1955. Mistrz Polski w dziale trzychodówek (I i II mistrzostwa). Uczestnik 1. finału Indywidualnych Mistrzostw Polski w szachach korespondencyjnych (1948–1950; XIX m.).
W grudniu 1945 (wraz ze Stanisławem Gawlikowskim i Zbigniewem Millerem) aktywnie działał w Komitecie Reaktywowania Polskiego Związku Szachowego. Dzięki tej inicjatywie PZSzach został reaktywowany w 1946.
W 1947 na wniosek Tadeusza Czarneckiego w poczet członków Polskiego Związku Szachowego przyjęto Polski Związek Problemistów. W 1947 dzięki pracy Tadeusza Czarneckiego, Stanisława Gawlikowskiego i Stanisława Wojnarowicza ukazał się „Kodeks szachowy”.
W latach 1947–1950 był wydawcą i redaktorem miesięcznika „Szachy”. Był również autorem wielu podręczników szachowych i prac popularyzatorskich.
Wybrane publikacje szachowe:
- Nauka gry w szachy, Warszawa 1950
- Szach i mat, Warszawa 1953
- Pułapki szachowe, Warszawa 1956
- Tajemnice Caissy, Warszawa1959
- Przy szachownicy, Warszawa 1969
- ABC Szachisty, Warszawa 1966
- Zaczynamy partię szachów, Warszawa 1972
- Szachowe klejnoty, Warszawa 1980 (wydane pośmiertnie)
Michał Tworuszka
Tekst opublikowany w Wikipedii 8 stycznia 2010