Tadeusz Czarnecki

Tadeusz Czarnecki

źródło: Wikipedia

 

Tadeusz Czarnecki

Debiutował w 1933. Opublikował około 300 zadań (w albumach Międzynarodowej Federacji Szachowej wyróżniono 6 zadań). W 1956 Międzynarodowa Federacja Szachowa nadała mu tytuł sędziego międzynarodowego kompozycji szachowej. Mistrz krajowy kompozycji szachowej od 1955. Mistrz Polski w dziale trzychodówek (I i II mistrzostwa). Uczestnik 1. finału Indywidualnych Mistrzostw Polski w szachach korespondencyjnych (1948–1950; XIX m.).

W grudniu 1945 (wraz ze Stanisławem Gawlikowskim i Zbigniewem Millerem) aktywnie działał w Komitecie Reaktywowania Polskiego Związku Szachowego. Dzięki tej inicjatywie PZSzach został reaktywowany w 1946.

W 1947 na wniosek Tadeusza Czarneckiego w poczet członków Polskiego Związku Szachowego przyjęto Polski Związek Problemistów. W 1947 dzięki pracy Tadeusza Czarneckiego, Stanisława Gawlikowskiego i Stanisława Wojnarowicza ukazał się „Kodeks szachowy”.

W latach 1947–1950 był wydawcą i redaktorem miesięcznika „Szachy”. Był również autorem wielu podręczników szachowych i prac popularyzatorskich.

Wybrane publikacje szachowe:

  • Nauka gry w szachy, Warszawa 1950
  • Szach i mat, Warszawa 1953
  • Pułapki szachowe, Warszawa 1956
  • Tajemnice Caissy, Warszawa1959
  • Przy szachownicy, Warszawa 1969
  • ABC Szachisty, Warszawa 1966
  • Zaczynamy partię szachów, Warszawa 1972
  • Szachowe klejnoty, Warszawa 1980 (wydane pośmiertnie)

Michał Tworuszka
Tekst opublikowany w Wikipedii 8 stycznia 2010


Strony internetowe:

Ta strona korzysta z plików cookies (ciasteczka). Pozostając na niej, wyrażasz zgodę na korzystanie z cookies. Więcej informacji.
Akceptuję