Turniej strefowy mężczyzn Wraca 1975

Wraca (BUL), 23 października – 14 listopada 1975

Ustalony wspólnie z Bednarskim w maju plan przygotowań objął następujące elementy: a) przygotowanie informacji o przeciwnikach, b) uzupełnienie i zaktualizowanie własnego repertuaru debiutowego, c) udział w turnieju przy założeniu realizacji określonych celów treningowych, d) fizyczne i psychiczne przygotowanie do turnieju. Ogólnie można stwierdzić, że plan przygotowań został zrealizowany (z różnych przyczyn) w dość ograniczonym zakresie.

Po locie do Sofii i nocnej podróży do Wracy lokujemy się w hotelu „Hemus”, który staje się kwaterą wszystkich związanych z turniejem ludzi. W przeddzień turnieju dowiadujemy się o zmianach w składzie turnieju. Wystąpią: Ermenkow, Czerniak, Vogt i Wirthensohn na miejsce innych szachistów z tych samych krajów.

Uroczyste otwarcie turnieju z udziałem władz okręgu Wraca połączone z pięknym koncertem. Następnego dnia rano losowanie i o 16-ej runda.

W pierwszej rundzie Bednarski gra czarnymi z Neckarem. W wymiennym symetrycznym wariancie obrony Grünfelda Bednarski mając dość jasny plan długo myśli. W obustronnym niedoczasie niefortunne uproszczenie zamiast wzięcia jeszcze jednego piona i karta się odwraca. Zamiast wygranej – przykra porażka.

W przygotowaniu debiutowym do partii w 2 rundzie udaje się przewidzieć wariant, który wybiera czarnymi Matulović. Bednarski po niedokładności czarnych znajduje piękny plan ataku, który prowadzi do wygrania dwóch figur za wieżę i piona przy przeważającej pozycji. W niedoczasie czarne trochę ułatwiają realizację przewagi i partia kończy się szybko po wznowieniu. Bardzo dobra partia, interesująca dla teorii debiutów:

W 3 rundzie Bednarski szybko uzyskuje czarnymi wyrównanie a następnie przechwytuje inicjatywę. W 30 posunięciu Czerniak przeocza groźbę mata. Po 3-ch rundach prowadzą Matanović i Sigurjonsson po 2½ p. Bednarski dzieli 3–6 miejsce z 2 p.

W 4 rundzie Bednarski ze Stroblem uzyskuje piona więcej i przeważającą pozycję w wielofigurowej końcówce. Wydaje się, że koniec partii jest bliski. Niestety, Bednarski myśli bardzo ciężko i wpada w niedoczas. W niedoczasie robi szereg błędów i odłożona pozycja nie nadaje się już do gry.

W 5 rundzie po dość ciężkim dla czarnych debiucie Bednarski zaskoczony przez Ree nieznanym wariantem dość długo myśli. W trudnej grze znajduje jednak drogę do wyrównania i partia po kontroli czasu kończy się remisem.

W 6 rundzie Bednarski wybiera z Sigurjonssonem obronę rosyjską. Partia po względnie spokojnym przebiegu kończy się remisem w 15 posunięciu. Po sześciu rundach prowadzą: Ermenkow, Matanović, Sigurjonsson, Gheorghiu, Matulović po 4 p. Bednarski znajduje się na 8–11 miejscu z 3 p.

W kolejnej rundzie Radułow wybiera czarnymi nieprzewidziany wariant obrony sycylijskiej w znacznym stopniu neutralizując przygotowanie do partii. Bednarski niezadowolony z powstałej pozycji proponuje po 15 posunięciu remis. Czarne odrzucają remis i wybierają ostrą, ale wątpliwą kontynuację. Bednarski wpada w niedoczas. Radułow w gorszej pozycji nie docenia możliwości białych i mając znaczną przewagę w czasie wykonuje szybko przegrywające posunięcie. Mała kombinacja i Bednarski wygrywa.

W 8 rundzie Vogt wybiera białymi wariant, który wróży naprężoną strategiczną grę. Niestety, ma to również ujemną stronę: na 4 pierwsze posunięcia Bednarski zużywa 30 minut, a na pierwsze 15 posunięć – 1,45 godz. W bardzo silnym niedoczasie (15 posunięć na 5 minut), mimo nieco lepszej pozycji słusznie przyjmuje remisową propozycję przeciwnika.

Jak było do przewidzenia Gheorghiu (9 runda) wybiera czarnymi obronę sycylijską. Bednarski wybiera atak Sozina po czym powstaje pozycja, na którą Bednarski zużywa ok. 1,5 godziny (pos. 16–18). Wynajduje jednak piękne obalenie wariantu, ale zostaje mu 13 min. na 20 pos. z których wytraca 9 na 21. posunięcie. Powstaje końcówka wieżowo-gońcowa z pionem przewagi. W wielkim niedoczasie Bednarski daje nieco kontrszans, utrudniających realizację przewagi. Mija kontrola czasu. Bednarski, zamiast wykonać posunięcie stawiające przeciwnika przed trudnym wyborem, oddaje ruch do koperty zużywając 35 minut i pozwalając wybierać linię obrony w domowej analizie. Po wznowieniu partii Bednarski, zaskoczony symetrycznym odejściem czarnego króla spod szacha, odchyla się od wyników analizy domowej i Gheorghiu natychmiast osiąga niemożliwą do przełamania pozycję obronną. Po 9 rundach prowadzą: 1-4. Ermenkow, Gheorghiu, Matulović i Sigurjonsson po 5½ p. Bednarski dzieli 5-7 miejsce z 5 p., zachowując szanse na awans.

10 runda. Przeciw obronie sycylijskiej Letzelter wybiera proste, naturalne posunięcia. Bednarski traci dużo czasu w poszukiwaniu planu. W niedoczasie wybiera nie najsilniejszą kontynuację, myli się w obliczeniu wariantu i wpada po stracie jakości w przegraną pozycję, której już nie można uratować w dogrywce. Przegrana z ostatnim w tabeli wyłącza Bednarskiego z gry o czołowe miejsca w turnieju.

Partia z Dueballem w 11 rundzie toczy się analogicznie do partii z Gheorghiu. Dopiero w 12. posunięciu drogi się rozchodzą, ale po 23 posunięciach zawodnicy podpisują wynik remisowy.

W 12 rundzie Bednarski wybiera z Saxem obronę rosyjską, na którą przeciwnik jest dobrze przygotowany. Sax cały czas utrzymuje inicjatywę. Bednarski broni się pomysłowo, tracąc jednak sporo czasu. Bezpośrednio przed kontrolą wypuszcza remis. Odłożona końcówka jest beznadziejna. Po 12 rundach prowadzą: Ermenkow, Matanović, Sigurjonsson i Sax po 7½ p., Gheorghiu 7 p.

W kolejnej rundzie Bednarski długo utrzymuje inicjatywę z Ermenkowem. Tym razem rozsądnie dysponuje czasem i stale wzmacnia pozycję. Przed kontrolą czasu Ermenkow licząc na lekki niedoczas przeciwnika zaostrza grę, ale tylko pogarsza swoją pozycję. Odłożona pozycja jest wygrana i Bednarski precyzyjnie realizuje swoją przewagę.

Bednarski długo zastanawiał się przed 14 rundą nad wyborem debiutu. Przy partii zmienia jednak ostateczną decyzję i gra bardzo ostry wariant obrony sycylijskiej, trudny dla czarnych. W skomplikowanej pozycji idzie na forsowną kontynuację ładnie obaloną przez Matanovicia. W rezultacie porażka.

W 15 rundzie Bednarski zakłada debiut przeciw Wirthensohnowi podobnie jak z Matuloviciem. Mimo uproszczeń białe zachowują przewagę aż do kontroli czasu. Bednarski myśli 40 min. nad zapisanym posunięciem i paradoksalnie wybiera gorszą kontynuację, po której wygrana staje się problematyczna. Partia – jako ostatnia w turnieju – kończy się remisem. Matanović spokojnie remisuje z Radułowem, Gheorghiu odpiera próby Saxa, którego jedynie wygrana urządza. Ta dwójka kwalifikuje się do turnieju międzystrefowego, ponieważ zbyt ostro grający Sigurjonsson przegrywa z Czerniakiem.

Rezultat Bednarskiego obiektywnie rzecz biorąc jest minimalnie gorszy (o ½ p.) od przeciętnego rezultatu, jakiego można było od niego oczekiwać. Zwraca uwagę wielka amplituda jego wyników na przestrzeni turnieju. Dobre rezultaty z czołówką i przegrana z dwoma ostatnimi. Uderzająca jest różnica efektów gry białymi i czarnymi. W „turnieju białymi” Bednarski uzyskuje rezultat na poziomie arcymistrzowskim (2558), a w „turnieju czarnymi” na poziomie przeciętnego mistrza krajowego (2273). Niedoczasy są stałą chorobą Bednarskiego. Przeciętny czas zużyty na 20 pierwszych posunięć wynosił 2 godz. Na ostatnie 10 posunięć zostawało od 2 do 7 min. Straty bezpośrednie wynikłe z grubszych błędów popełnionych w niedoczasie wyniosły co najmniej 2½ punkta.

Bednarski pokazał w turnieju we Wracy pomysłową, twórczą grę, dużą bojowość i wolę walki. Niestety, długoletnie zaniedbania w zakresie pracy nad szachami oraz brak dostatecznego wkładu w przygotowanie fizyczne, psychiczne i czysto szachowe przed turniejem spowodowały, że wielka doraźna mobilizacja w czasie turnieju nie mogła dać istotnych efektów. Analiza całokształtu występu Bednarskiego we Wracy wskazuje, że posiada on znaczne możliwości poprawy sportowych wyników, ale jedyną drogą do tego jest intensywna systematyczna praca w okresie 6–12 miesięcy. Taki wkład pracy powinien wystarczyć do osiągnięcia wyniku na poziomie arcymistrzowskim.

Na zakończenie kilka słów o organizacji. Był to pierwszy międzynarodowy turniej we Wracy i to od razu na wielką skalę. Organizatorzy wywiązali się ze swoich obowiązków bardzo dobrze zapewniając piękną salę do gry i szereg pomieszczeń do obsługi turnieju w okręgowym Domu Młodzieży, dogodne warunki zakwaterowania i bardzo ładną oprawę całości imprezy. O to, żeby nawet drobne życzenia uczestników były szybko spełniane troszczył się niezmordowany mistrz Pantalejew.

Turniej cieszył się dużym zainteresowaniem publiczności i miejscowych władz, a przewodniczący komitetu organizacyjnego – burmistrz Wracy S. Czobanow – był obecny na turnieju codziennie. Serdeczne przyjęcie pozostawiło duże wrażenie na wszystkich uczestnikach. Komisja sędziowska z sędzią głównym O. Małczewem na czele wywiązywala się doskonale ze swoich obowiązków.