 fot. Marcin Jahr (2017) |
Włodzimierz Schmidt
- ur. 10 kwietnia 1943 w Poznaniu
- zm. 1 kwietnia 2023
- arcymistrz (1976)
- trener szachowy klasy międzynarodowej (FIDE Senior Trainer 2004)
- działacz i publicysta szachowy
Szachy klasyczne |
Reprezentant Polski w turniejach drużynowych
- Olimpiady szachowe (14 razy)
- Warna 1962 (XVIII m.) – V szach. (10/15)
- Tel Awiw 1964 (X m.) – VI szach. (3/8)
- Lugano 1968 (XI m.) – IV szach. (8½/14)
- Siegen 1970 (XIV m.) – IV szach. (10/15)
- Skopje 1972 (XII m.) – I szach. (10½/19)
- Nicea 1974 (XXIII m.) – I szach. (12½/21)
- Buenos Aires 1978 (VIII m.) – I szach. (7½/14)
- Valletta 1980 (VII m.) – II szach. (9/13)
- Lucerna 1982 (VII m.) – II szach. (7/13)
- Saloniki 1984 (XXI m.) – I szach. (7½/13)
- Dubaj 1986 (XVI m.) – I szach. (6/12)
- Saloniki 1988 (XXI m.) – II szach. (6/11)
- Nowy Sad 1990 (XVIII m.) – II szach. (3½/8)
- Moskwa 1994 (XXVII m.) – II szach. (3½/8)
- Drużynowe Mistrzostwa Europy (3 razy, 4 razy w eliminacjach)
- Bath 1973 – I szach. (2/7)
- Haifa 1989 – III szach. (5/9)
- Debreczyn 1992 – IV szach. (½/4)
- Aarhus 1971 (eliminacje) – I szach. (3½/6)
- 1977 (eliminacje) – I szach. (2/4)
- 1980 (eliminacje) – I szach. (1½/4)
- 1983 (eliminacje) – I szach. (2/4)
- Drużynowe Mistrzostwa Świata studentów (3 razy)
- Mariańskie Łaźnie 1962 – II szach. (7½/13)
- Budva 1963 – III szach. (4½/10)
- Kraków 1964 – II szach. (8/13)
- Drużynowe Mistrzostwa krajów nordyckich (1 raz, 1 medal)
- Aabybro 1989 – II szach. (3½/7),
brązowy medal wspólnie z drużyną
- Aabybro 1989 – II szach. (3½/7),
Reprezentant Polski w turniejach eliminacyjnych Mistrzostw Świata
- Turnieje strefowe (6 razy)
- Forssa – Helsinki 1972 – VI m.
- Pula 1975 – XI m.
- Warszawa 1979 – VII m. w grupie B
- Baile Herculane 1982 – XV m.
- Praga 1985 – dz. IV-VI m. (w dogrywce zajął III m. i nie awansował)
- Warszawa 1987 – dz. II-IV m. w grupie A (w dogrywce zajął III m. i nie awansował)
Reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych
- Łódź 1969 – mecz Polska–Szwecja (IV szach., 2/2)
- Warszawa 1973 – mecz Polska–Szwecja (I szach., 1/2)
- Zinnowitz 1973 – mecz NRD–Polska (I szach., 2/4)
- Zakopane 1974 – mecz Polska–NRD (I szach., 2½/4)
- Łódź 1974 – mecz Polska–Szwajcaria (I szach., 2/2)
- Słupsk 1982 – mecz Polska–NRD (II szach., 2½/4)
- Słupsk 1986 – mecz Polska–Szwecja (I szach., 1/2)
 źródło: archiwum mm Andrzeja Filipowicza |
Indywidualne Mistrzostwa Polski (28 finałów w latach 1962–1995, 15 medali) – zobacz szczegółowe zestawienie
7 złotych
- Poznań 1971 – I m. (11½/17)
- Zielona Góra 1974 – I m. (13/17)
- Poznań 1975 – I m. (10/13) [system szwajcarski]
- Warszawa 1981 – I-II m. (10/15), dogrywka: Warszawa 1981 – I m. (3/5)
- Lublin 1988 – I-IV m. (10/15), dogrywka: Słupsk 1988 – I m. (4/6)
- Warszawa 1990 – I-III m. (9½/15), dogrywka: Warszawa 1990 – I m. (2½/4)
- Gdańsk 1994 – I-II m. (9/13), dogrywka: Poznań 1994 – I m. (3/4)
2 srebrne
- Piotrków Trybunalski 1977 – II m. (9/13) [system szwajcarski]
- Łódź 1980 – II m. (10/16)
- 6 brązowych
- Poznań 1962 – III m. (9½/15) [dz. III-IV m.]
- Szczecin 1967 – III m. (9½/15)
- Łódź 1968 – III m. (9½/15)
- Piotrków Trybunalski 1970 – III m. (9/15)
- Bydgoszcz 1976 – III m. (9/13) [system szwajcarski]
- Kraków 1978 – III m. (10/17)
- pozostałe finały
- Rzeszów 1966 – X m. (7/15) [dz. X-XI m.]
- Lublin 1969 – IV m. (9½/15)
- Wrocław 1972 – IV m. (10½/17)
- Gdynia 1973 – IV m. (10½/17)
- Tarnów 1979 – XVIII m. (7½/13) [system szwajcarski]
- Piotrków Trybunalski 1983 – V m. (9/15)
- Poznań 1984 – VI m. (8½/15)
- Wrocław 1987 – IX m. (9½/18)
- Słupsk 1989 – VI m. (8/15)
- Cetniewo 1991 – VIII m. (7/13)
- Częstochowa 1992 – X m. (6½/14)
- Częstochowa 1993 – IX m. (6/13)
- Warszawa 1995 – XIII m. (6½/16)
Drużynowe Mistrzostwa Polski (47 razy w najwyższej klasie rozgrywkowej, 17 medali) – zobacz szczegółowe zestawienie
- 7 złotych (Bydgoszcz 1973, Poznań 1974, Augustów 1975, Ciechocinek 1976, Katowice 1977, Lublin 1979, Lubniewice 1981)
- 2 srebrne (Krynica 1988, Łeba 1989)
- 8 brązowych (Wrocław 1969, Wisła 1971, Szeligi 1978, Ustroń-Jaszowiec 1980, Porąbka-Kozubnik 1986, Jachranka 1987, Lubniewice 1998, Głogów 2001)
Drużynowy Superpuchar Polski (1 medal)
- srebrny (Warszawa 2002)
Indywidualne Mistrzostwa Świata juniorów (1 raz)
- XXIV m. (Haga 1961 – U20)
Indywidualne Mistrzostwa Polski juniorów (4 finały w latach 1957–1960, 3 medale)
- 2 złote (Wrocław 1959 – U20, Krynica 1960 – U20)
- srebrny (Kielce 1957 – U20)
- V m. (Kraków 1958 – U20)
Drużynowe Mistrzostwa Europy łącznościowców (2 medale)
- złoty (Poznań 1995)
- srebrny (Porto 2007)
Indywidualne Mistrzostwa Wielkopolski (9 medali)
- 9 złotych (1959, 1960, 1961, 1963, 1964, 1965, 1966, 1967, 1969)
 Włodzimierz Schmidt z autorem strony (2006) |
Wybrane sukcesy w innych turniejach
- 1961 – I m. w Piotrkowie Trybunalskim (półfinał MP, grupa B – awans)
- 1965 – dz. I m. w Poznaniu (półfinał MP, grupa C – awans)
- 1966 – dz. II m. w Poznaniu (półfinał MP, grupa B – awans)
- 1967 – dz. III m. w Lublinie (PKWN), I m. w Tleniu (Memoriał Henryka Szapiela)
- 1970 – dz. I m. w Lublinie (PKWN), III m. w Polanicy-Zdroju (Memoriał Akiby Rubinsteina)
- 1971 – IV m. w Polanicy-Zdroju (Memoriał Akiby Rubinsteina), dz. III m. w Lublinie (PKWN)
- 1973 – dz. I m. w Polanicy-Zdroju (Memoriał Akiby Rubinsteina), dz. III m. w Eksjö
- 1974 – dz. III m. w Albenie
- 1975 – II m. w Wijk aan Zee (turniej mistrzowski), dz. III m. w Olocie
- 1976 – dz. II m. w Polanicy-Zdroju (Memoriał Akiby Rubinsteina), dz. III m. we Vrbasie, II m. w Halle
- 1977 – I m. w Bagneux, I m. w Malmö, III m. we Vršacu (Memoriał Borislava Kosticia)
- 1979 – dz. II m. w Malmö, dz. II m. w Kilonii
- 1980 – I m. w Bagneux
- 1981 – I m. w Polanicy-Zdroju (Memoriał Akiby Rubinsteina), dz. I m. w Smeredevie
- 1982 – dz. III m. w Limhamn
- 1983 – dz. III m. w Trnawie, III m. w Niszu, dz. III m. w Bagneux, dz. II m. w Wiesbaden
- 1984 – dz. III m. w Atenach (National Resistance), dz. III m. w Atenach (Acropolis)
- 1985 – dz. II m. w Trnawie (Memoriał Richarda Retiego)
- 1986 – I m. w Vinkovci, I m. w Budapeszcie (Vasas), dz. III m. w Beer Szewie
- 1989 – dz. I m. w Dortmundzie (open)
- 1990 – dz. II m. w Kopenhadze
- 1992 – dz. III m. w Lippstadt
- 1994 – dz. III m. w Legnicy (Puchar Wojewody Legnickiego)
- 1995 – IV m. w Recklinghausen
Szachy szybkie |
Indywidualne Mistrzostwa Polski w szachach szybkich (2 medale)
- 2 brązowe (Katowice 1989, Bydgoszcz 1994)
- IX m. (Nowy Tomyśl 1992)
- X m. (Żnin 2000)
- XVII m. (Trzcianka 2015)
Szachy błyskawiczne |
Indywidualne Mistrzostwa Polski w szachach błyskawicznych (23 medale)
- 16 złotych (Wrocław 1967, Kraków 1969, Poznań 1970, Bydgoszcz 1971, Lubliniec 1972, Łódź 1974, Częstochowa 1977, Kalisz 1979, Kalisz 1980, Bydgoszcz 1981, Kalisz 1984, Kalisz 1985, Kalisz 1986, Katowice 1988, Poznań 1991, Poznań 1997)
- 3 srebrne (Łódź 1966, Kielce 1968, Kalisz 1978)
- 4 brązowe (Piotrków Trybunalski 1976, Katowice 1982, Warszawa 1983, Legnica 1992)
- IV m. (Głogów 1994)
- VII m. (Mielno 2007)
- IX m. (Kędzierzyn-Koźle 1998)
- XII m. (Miętne 1989)
- XIII m. (Łuków 1996)
- dwukrotnie XIV m. (Gdynia 1990, Kalisz 1993)
- XVIII m. (Brzeg Dolny 2001)
- XIX m. (Żnin 2000)
Drużynowe Mistrzostwa Polski w szachach błyskawicznych (22 medale)
- 8 złotych (Lubliniec 1972, Kalisz 1979, Bydgoszcz 1981, Warszawa 1983, Katowice 1988, Miętne 1989, Głogów 1994, Łuków 1996)
- 7 srebrnych (Łódź 1966, Kraków 1969, Bydgoszcz 1971, Łódź 1974, Częstochowa 1977, Poznań 1997, Żnin 2000)
- 7 brązowych (Wrocław 1967, Kielce 1968, Poznań 1970, Kalisz 1978, Kalisz 1986, Kędzierzyn-Koźle 1998, Mielno 2007)
Ranking FIDE |
Najwyższe rankingi w karierze
- szachy klasyczne – 2505 (1978-01)
- najwyższe miejsce TOP 100 – 82-87 (1974-05 – 2500)
- szachy szybkie – 2370 (2012-12)
- szachy błyskawiczne – 2370 (2012-12)
Wybrane osiągnięcia trenerskie |
- Podyplomowe Studium Trenerskie na AWF Warszawa, 1977 – trener II klasy.
- FIDE Senior Trener (FST) – 2004.
- Trener reprezentacji Polski na Olimpiadach Szachowych:
- Trener reprezentacji Polski na Drużynowych Mistrzostwach Europy:
- 2001 – Leon – Hiszpania,
- 2003 – Płowdiw (Bułgaria).
- Wielokrotny trener reprezentantów Polski na Indywidualnych Mistrzostwach Świata i Europy Juniorów.
- Trener arcymistrzyni Hanny Ereńskiej-Radzewskiej (w latach 1970–2007).
Publicystyka szachowa |
- Współautor książki „Die klassische wariante 7…Sc6 in der Koenigsindischen Verteidigung”, Beyer-Verlag 1994 (wspólnie z Jerzym Konikowskim).
- Autor kilku artykułów szkoleniowych, m.in. w „Wybrane zagadnienia teorii i praktyki szachowej” (2002–2008) pod redakcją Ryszarda Bernarda. Autor artykułu w książce turniejowej „Schacknytts Jubileumsturnering, Lund 1979 – Teoria debiutów w partiach tego turnieju”. Wieloletni współpracownik jugosłowiańskiego „Informatora Szachowego”.
Inne informacje |
- Członek Zarządu PZSzach w latach 1980–1984, 1987–1988, 1992–1996 (główny trener PZSzach), 1998–2004 (wiceprezes ds. sportowych) oraz 2009–2017 (wiceprezes ds. sportowych).
- Honorowy Członek Polskiego Związku Szachowego (2006).
- Przez kilka lat Przewodniczący Kolegium Trenerów PZSzach.
- Laureat “Hetmana 2016”, w kategorii Całokształt Działalności.
- Laureat programu FIDE dla najwybitniejszych szachowych seniorów (2020).
- Od 2020 konsultant Komisji Etyki PZSzach (komisja zakończyła działalność 25 września 2021).
- Otrzymane odznaczenia:
- Złoty Krzyż Zasługi – 6 lipca 1977 (Uchwałą Rady Państwa)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 11 czerwca 1986 (Uchwałą Rady Państwa)
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – postanowienie z 27 lutego 1997 (Prezydent RP Aleksander Kwaśniewski)
- Zasłużony Mistrz Sportu – 3 kwietnia 1978 (GKKFiS)
- Złota odznaka „Za Zasługi dla Sportu” –20 sierpnia 2007 (Minister Sportu i Turystyki)
Strony internetowe |