Włodzimierz Schmidt


fot. Marcin Jahr (2017)

 

Włodzimierz Schmidt

  • ur. 10 kwietnia 1943 w Poznaniu
  • arcymistrz (1976)
  • trener szachowy klasy międzynarodowej (FIDE Senior Trainer 2004)
  • działacz i publicysta szachowy

Zobacz: wybrane partie Włodzimierza Schmidta

 Szachy klasyczne

Reprezentant Polski w turniejach drużynowych

  • Olimpiady szachowe (14 razy)
  • Drużynowe Mistrzostwa Europy (3 razy, 4 razy w eliminacjach)
    • Bath 1973 – I szach. (2/7)
    • Haifa 1989 – III szach. (5/9)
    • Debreczyn 1992 – IV szach. (½/4)
      • Aarhus 1971 (eliminacje) – I szach. (3½/6)
      • 1977 (eliminacje) – I szach. (2/4)
      • 1980 (eliminacje) – I szach. (1½/4)
      • 1983 (eliminacje) – I szach. (2/4)
  • Drużynowe Mistrzostwa Świata studentów (3 razy)
    • Mariańskie Łaźnie 1962 – II szach. (7½/13)
    • Budva 1963 – III szach. (4½/10)
    • Kraków 1964 – II szach. (8/13)
  • Drużynowe Mistrzostwa krajów nordyckich (1 raz, 1 medal)
    • Aabybro 1989 – II szach. (3½/7), brązowy medal wspólnie z drużyną

Reprezentant Polski w turniejach eliminacyjnych Mistrzostw Świata

  • Turnieje strefowe (6 razy)
    • Helsinki 1972 – VI m.
    • Pula 1975 – XI m.
    • Warszawa 1979 – VII m. w grupie B
    • Baile Herculane 1982 – XV m.
    • Praga 1985 – dz. IV-VI m. (w dogrywce zajął III m. i nie awansował)
    • Warszawa 1987 – dz. II-IV m. w grupie A (w dogrywce zajął III m. i nie awansował)

Reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych

  • Łódź 1969 – mecz Polska–Szwecja (IV szach., 2/2)
  • Warszawa 1973 – mecz Polska–Szwecja (I szach., 1/2)
  • Zinnowitz 1973 – mecz NRD–Polska (I szach., 2/4)
  • Zakopane 1974  – mecz Polska–NRD (I szach., 2½/4)
  • Łódź  1974 – mecz Polska–Szwajcaria (I szach., 2/2)
  • Słupsk 1982 – mecz Polska–NRD (II szach., 2½/4)
  • Słupsk 1986 – mecz Polska–Szwecja (I szach., 1/2)

Indywidualne Mistrzostwa Polski (28 finałów w latach 1962–1995, 15 medali) – zobacz szczegółowe zestawienie


Drużynowe Mistrzostwa Polski (47 razy w najwyższej klasie rozgrywkowej, 17 medali) – zobacz szczegółowe zestawienie


Drużynowy Superpuchar Polski (1 medal)

  • srebrny (Warszawa 2002)

Indywidualne Mistrzostwa Świata juniorów (1 raz)

  • XXIV m. (Haga 1961 – U20)

Indywidualne Mistrzostwa Polski juniorów (4 finały w latach 1957–1960, 3 medale)


Drużynowe Mistrzostwa Europy łącznościowców (2 medale)

  • złoty (Poznań 1995)
  • srebrny (Porto 2007)

Indywidualne Mistrzostwa Wielkopolski (9 medali)

  • 9 złotych (1959, 1960, 1961, 1963, 1964, 1965, 1966, 1967, 1969)

Wybrane sukcesy w innych turniejach

 Szachy szybkie

Indywidualne Mistrzostwa Polski w szachach szybkich (2 medale)

 Szachy błyskawiczne

Indywidualne Mistrzostwa Polski w szachach błyskawicznych (23 medale)


Drużynowe Mistrzostwa Polski w szachach błyskawicznych (22 medale)

 Ranking FIDE

Najwyższe rankingi w karierze (stan na dzień 01.12.2022)

  • szachy klasyczne – 2505 (1978-01)
    • najwyższe miejsce TOP 100 – 82-87 (1974-05 – 2500)
  • szachy szybkie – 2370 (2012-12)
  • szachy błyskawiczne – 2370 (2012-12)
 Wybrane osiągnięcia trenerskie
  • Podyplomowe Studium Trenerskie na AWF Warszawa, 1977 – trener II klasy.
  • FIDE Senior Trener (FST) – 2004.
  • Trener reprezentacji Polski na Olimpiadach Szachowych:
    • 1992 – Manila (Filipiny),
    • 2000 – Stambuł (Turcja),
    • 2002 – Bled (Słowenia),
    • 2004 – Calviá (Wyspy Kanaryjskie – Hiszpania).
  • Trener reprezentacji Polski na Drużynowych Mistrzostwach Europy:
    • 2001 – Leon – Hiszpania,
    • 2003 – Płowdiw (Bułgaria).
  • Wielokrotny trener reprezentantów Polski na Indywidualnych Mistrzostwach Świata i Europy Juniorów.
  • Trener arcymistrzyni Hanny Ereńskiej-Radzewskiej (w latach 1970–2007).
 Publicystyka szachowa
  • Współautor książki „Die klassische wariante 7…Sc6 in der Koenigsindischen Verteidigung”, Beyer-Verlag 1994 (wspólnie z Jerzym Konikowskim).
  • Autor kilku artykułów szkoleniowych, m.in. w „Wybrane zagadnienia teorii i praktyki szachowej” (2002–2008) pod redakcją Ryszarda Bernarda. Autor artykułu w książce turniejowej „Schacknytts Jubileumsturnering, Lund 1979 – Teoria debiutów w partiach tego turnieju”. Wieloletni współpracownik jugosłowiańskiego „Informatora Szachowego”.
 Inne informacje
  • Wiceprezes PZSzach ds. sportowych w latach 1999–2004 i 2009–2017.
  • Honorowy Członek Polskiego Związku Szachowego (2006).
  • Przez kilka lat Przewodniczący Kolegium Trenerów PZSzach.
  • Laureat “Hetmana 2016”, w kategorii Całokształt Działalności.
  • Laureat programu FIDE dla najwybitniejszych szachowych seniorów (2020).
  • Od 2020 konsultant Komisji Etyki PZSzach (komisja zakończyła działalność 25 września 2021).
  • Otrzymane odznaczenia:
    • Złoty Krzyż Zasługi – 6 lipca 1977 (Uchwałą Rady Państwa),
    • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 11 czerwca 1986 (Uchwałą Rady Państwa),
    • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – postanowienie z 27 lutego 1997 (Prezydent RP Aleksander Kwaśniewski),
    • Zasłużony Mistrz Sportu – 3 kwietnia 1978 (GKKFiS)
    • Złota odznaka „Za Zasługi dla Sportu” –20 sierpnia 2007 (Minister Sportu i Turystyki)
 Strony internetowe

Ta strona korzysta z plików cookies (ciasteczka). Pozostając na niej, wyrażasz zgodę na korzystanie z cookies. Więcej informacji

The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.

Close