| Turniej strefowy mężczyzn (eliminacja Mistrzostw Świata) | |
Mariańskie Łaźnie (CSR), 5 – 29 sierpnia 1951 |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | ||||||
| 1 | mm | Luděk Pachman | CSR | ● | ½ | ½ | 1 | ½ | ½ | 1 | 1 | 1 | ½ | 1 | ½ | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 13 | |
| 2 | am | László Szabó | HUN | ½ | ● | ½ | ½ | 1 | ½ | ½ | 0 | 1 | 1 | 1 | ½ | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 12 | |
| 3 | mm | Gedeon Barcza | HUN | ½ | ½ | ● | ½ | ½ | ½ | 0 | ½ | 1 | 1 | 1 | ½ | ½ | 1 | 1 | 1 | ½ | 10½ | |
| 4 | mm | Gösta Stoltz | SWE | 0 | ½ | ½ | ● | ½ | ½ | 1 | ½ | ½ | 0 | 1 | ½ | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 10½ | |
| 5 | mm | Jan Foltys | CSR | ½ | 0 | ½ | ½ | ● | 1 | ½ | 1 | 0 | 0 | 1 | 1 | ½ | 1 | 1 | 1 | ½ | 10 | |
| 6 | mm | Pál Benkő | HUN | ½ | ½ | ½ | ½ | 0 | ● | ½ | ½ | 1 | 0 | ½ | 1 | 1 | 1 | 1 | ½ | 1 | 10 | |
| 7 | mm | Josef Lokvenc | AUT | 0 | ½ | 1 | 0 | ½ | ½ | ● | ½ | ½ | ½ | 1 | ½ | 0 | ½ | 1 | 1 | ½ | 8½ | |
| 8 | mm | Jaroslav Šajtar | CSR | 0 | 1 | ½ | ½ | 0 | ½ | ½ | ● | ½ | ½ | 0 | 1 | ½ | ½ | ½ | 1 | 1 | 8½ | |
| 9 | Olaf Barda | NOR | 0 | 0 | 0 | ½ | 1 | 0 | ½ | ½ | ● | 1 | 1 | ½ | ½ | 1 | ½ | 0 | ½ | 7½ | ||
| 10 | Andrzej Pytlakowski | ½ | 0 | 0 | 1 | 1 | 1 | ½ | ½ | 0 | ● | 0 | 1 | 1 | ½ | ½ | 0 | 0 | 7½ | |||
| 11 | Sad Zaglul Basjuni | EGY | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | ½ | 0 | 1 | 0 | 1 | ● | 1 | 1 | 0 | 1 | ½ | 1 | 7 | ||
| 12 | Kristian Sköld | SWE | ½ | ½ | ½ | ½ | 0 | 0 | ½ | 0 | ½ | 0 | 0 | ● | 1 | 0 | 0 | 1 | 1 | 6 | ||
| 13 | Ion Bălănel | ROM | 0 | 0 | ½ | 0 | ½ | 0 | 1 | ½ | ½ | 0 | 0 | 0 | ● | 1 | ½ | ½ | ½ | 5½ | ||
| 14 | mm | Aleksandar Cwetkow | BUL | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | ½ | ½ | 0 | ½ | 1 | 1 | 0 | ● | 1 | 0 | 1 | 5½ | |
| 15 | Jalo Aatos Fred | FIN | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | ½ | ½ | ½ | 0 | 1 | ½ | 0 | ● | 1 | 1 | 5 | ||
| 16 | Wolfgang Heidenfeld | RSA | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | ½ | 0 | 0 | 1 | 1 | ½ | 0 | ½ | 1 | 0 | ● | 0 | 4½ | ||
| 17 | Eigil Pedersen | DEN | 0 | 0 | ½ | 0 | ½ | 0 | ½ | 0 | ½ | 1 | 0 | 0 | ½ | 0 | 0 | 1 | ● | 4½ | ||
Sędzia główny: Wiaczesław Ragozin (URS)
Wybrane fragmenty relacji Andrzeja Pytlakowskiego („Szachy” 9/1951)
| W Mariańskich Łaźniach i w Pradze w okresie od 5-go do 29-go sierpnia został rozegrany turniej strefowy FIDE. W turnieju tym wzięło udział 17 uczestników, reprezentujących 12 państw. Węgry, Szwecja i Czechosłowacja uzyskały prawo wystawienia po trzech zawodników, zaś Islandia, Dania, Norwegia, Finlandia, Polska, Rumunia, Bułgaria, Austria, Israel, Egipt i Płd. Afryka miały możność wysłać tylko po jednym zawodniku. Izrael i Islandia zrezygnowały z uczestnictwa w turnieju, a Szwecja przysłała tylko dwóch szachistów, gdyż arcymistrz Stahlberg nie mógł przybyć ze względów zdrowotnych. Zgodnie z regulaminem turniejów eliminacyjnych o mistrzostwo świata, pięciu zwycięzców turnieju strefowego zyskiwało prawo udziału w mastępnym, wyższym stopniu eliminacji – turnieju międzystrefowym, który odbędzie się we wrześniu 1952 r. prawdopodobnie w Sztokholmie. Piętnaście początkowych rund turnieju odbyło się w Mariańskich Łaźniach, przepięknej miejscowości kuracyjnej, położonej w górach wśród lasów. Miejscem rozrywek była wielka sala domu wypoczynkowego „Donbas”. Ostatnie dwie rundy turnieju zostały rozegrane w Radio-Palace w Pradze. Na każdej z tych rund było ponad 1200 widzów, co świadczy o wielkiej popularności szachów w Czechosłowacji.
Już po paru pierwszych rundach stało się jasne, że walka o pierwsze miejsce rozegra się pomiędzy arcymistrzem Szabo i międzynarodowym mistrzem Pachmanem. Losy pierwszego miejsca zadecydowały się właściwie w X rundzie, kiedy to nastąpiło spotkanie Szabo – Pachman, zakończone remisem. Pachman ukończył turniej jako jedyny zawodnik bez przegranej, uzyskując piękny w tak silnym składzie wynik 13 p. z 16-tu, co stanowi 81%. Wynik ten jest ogromnym sukcesem Pachmana oraz szachów czechosłowackich. Arcymistrz Szabo ukończył turniej na drugiej pozycji, uzyskując 12 p. (75%). Trzecie i czwarte miejsce podzielili Barcza i Stoltz. Najbardziej chyba zacięta walka toczyła się o piąte miejsce, Po 12 rundach do miejsca tego prócz Benkó, który miał wówczas 7 p., pretendowali jeszcze Lokvenc, Sajtar i ja, wszyscy po 6 p. Wydawało się, że Foltys z 51% p. nie ma już szans. Jednakże wypadki potoczyły się niespodziewanie. Foltys uzyskał z ostatnich 5 gier 4½ p., wygrywając m. in. z Benkó. Partia ta, jak się okazało, zadecydowała o tym, kto piąty zakwalifikuje się do turnieju międzystrefowego. Foltys i Benkó uzyskali równą ilość po 10 p. i podzielili V–VI miejsce. O tym, kto będzie grał w turnieju międzystrefowym, zadecydował system wartościowania Sonneborn – Bergera, który okazał się korzystny dla Foltysa. Miejsca VII i VIII podzielili Lokvenc i Sajtar, uzyskując po 8½ p. Ostatnie dwie nagrody IX i X rozdzielił norweski mistrz Barda ze mną. Pierwszą połowę turnieju rozegrałem bardzo dobrze, osiągając z pierwszych 8 partii 5½ p. i utrzymując się w. grupie leaderów. Niestety później grałem dużo słabiej i z następnych 8 gier uzyskałem 2 p. Było to w znacznym stopniu konsekwencją niedbałego stosunku Wydziału Zagr. GKKF do mojego wyjazdu. Listę nienagrodzonych otwiera przedstawiciel Egiptu Basyouni – przeciwnik remisów (w całym turnieju zremisował on tylko dwie partie). Słaby raczej wynik zrobił mistrz Szwecji Skóld, zajmując 12-te miejsce. Na 13-ym i 14-ym miejscu znaleźli się Balanel i Cwetkow, których należało się spodziewać wyżej. Wyprzedzili oni Freda (5 p.) i Heindenfelda oraz Pedersena po 4½ p. Zamknięcia turnieju dokonał wiceprezydent FIDE Ilmakunas. Uczestnicy otrzymali nagrody oraz piękne upominki ufundowane przez organizatorów. Jeśli chodzi o ocenę wyników sportowych, rzuca się w oczy hegemonia szachistów demokracji ludowych. W pierwszej piątce znalazło się czterech reprezentantów państw demokracji ludowych. Organizacja turnieju była, jak zwykle w Czechosłowacji, wzorowa. |