11. Mistrzostwa Polski w Rozwiązywaniu Zadań Szachowych |
|
Spała, 21 – 22 marca 1986 |
1985 | 1986 | 1987 |
| Pkt | Czas | |||||
| 1 | mm | Jan Rusinek | Warszawa | 13,5 | 358 | |
| 2 | Tomasz Kohnke | Gdańsk | jun | 11 | 360 | |
| 3 | Marcin Banaszek | Gdynia | 10 | 360 | ||
| 4 | m | Ryszard Kapica | Częstochowa | 8 | 348 | |
| 5 | Tomasz Sibiga | Przemyśl | jun | 8 | 360 | |
| 6 | Krzysztof Głuszko | Warszawa | 7,5 | 357 | ||
| 7 | Zbigniew Szczep | Gdynia | jun | 7,5 | 360 | |
| 7 | Bogdan Stawarz | Wrocław | 7,5 | 360 | ||
| 9 | Adam Węgrzyn | Warszawa | 6,5 | 360 | ||
| 10 | Andrzej J. Lewandowski | Płońsk | 6 | 356 | ||
| 11 | Andrzej Michlewicz | Wrocław | 6 | 358 | ||
| 12 | Henryk Czempiel | Piekary Śląskie | 6 | 360 | ||
| 13 | Julian Bieńkowski | Warszawa | 5 | 351 | ||
| 14 | Waldemar Jaszczyk | Ostrowiec Świętokrzyski | 5 | 358 | ||
| 15 | Ewaryst Ruf | Ostrów Wielkopolski | 3 | 356 | ||
| 16 | Zygmunt Wiktor | Warszawa | 0 | 360 |
Finał – „Szachy” 5/1986, str. 110
W wyniku długotrwałych eliminacji do finału (Spala, 21–22 III br) zalifikował0 się 14 najlepszych uczestników półfinału oraz dopuszczeni
zostali na mocy regulaminu zdobywcy trzech pierwszych miejsc w poprzednich mistrzostwach (M.Halski, W.Sapis, A.Lewandowski) i dwaj
mistrzowie kompozycji szachowej (mm J.Rusinek, m R.Kapica). Wiadomo było wcześniej, że Marek Halski nie będzie mógł bronić tytułu posiadanego bez przerwy od 1973 r. (!!), nie przyjechali W.Sapis oraz Z.Langer – i tak do walki stanęło ostatecznie 16 zawodników, którzy w sześciu rundach rozwiązywali 18 kompozycji szachowych (dwuchodówki, trzychodówki, studia, maty pomocnicze, wielochodówki i samomaty).
Po 360 minutach zmagań pierwsze miejsce i tytuł mistrza Polski zdobył mm Jan Rusinek z Warszawy – nasz najlepszy kompozytor szachowy,
jednak dużym sukcesem obecnej edycji był liczny start młodzieży, która uplasowała się w górnej połowie tabeli. Najlepszy z juniorów, Tomasz Kohnke, będąc najmłodszym zawodnikiem finałów (ur. 18 XI 1969) , zdobył zasłużenie II miejsce przegrywając minimalnie na finiszu, ale kto
wie co będzie za rok?
Mistrzostwa połączone były z różnego typu spotkaniami i dyskusjami propagującymi kompozycję szachową. Przebiegały w serdecznej atmosferze, zarówno dzięki organizatorom (E.Iwanow, W.Rosolak), jak i uczestnikom, którym należy życzyć jeszcze lepszych wyników w finale 1987 r. W turnieju pocieszenia (gry błyskawicznej) zwyciężył bez porażki A.Węgrzyn.