Manfred Mannke (1935)


źródło: archiwum
Manfreda Mannke jr

 

Manfred Mannke

  • ur. 25 września 1935 w Essen
  • zm. 15 sierpnia 1962
  • mistrz krajowy (1960)

Zobacz: wybrane partie Manfreda Mannke

 Szachowa biografia

Jako junior odnosił sukcesy w Niemczech. W 1955 przyjechał do Warszawy na turniej szachowy rozgrywany w ramach Międzynarodowego Festiwalu Młodzieży i Studentów. Podczas festiwalu poznał swoją przyszłą żonę, Barbarę. Wkrótce wstąpił do warszawskiego klubu szachowego „Drukarz”, czyniąc szybkie postępy. W 1957 zdobył w barwach tego klubu brązowy medal Drużynowych Mistrzostw Polski. W 1958 zajął VIII m. w półfinale Indywidualnych Mistrzostw Polski, rozegranym we Wrocławiu oraz zdobył brązowy medal Mistrzostw Warszawy. W 1959 podzielił III-IV m. w Mistrzostwach Warszawy oraz zajął V miejsce w rozegranym w Bydgoszczy półfinale MP, i choć nie zdobył bezpośredniego awansu do finału MP, to jednak w nim wystąpił – po rezygnacji jednego z uprawnionych zawodników. W finale tym zajął wysokie V miejsce, zdobywając tytuł mistrza krajowego. W 1961 podzielił V-VI m. w Mistrzostwach Warszawy oraz podzielił VI-VII m. w kolejnym półfinale MP, który odbył się w Piotrkowie Trybunalskim (nie zdobywając awansu).

W klubie „Drukarz” zajmował się szkoleniem, tak zapamiętał Manfreda Mannke jego wychowanek, Kazimierz Marcinkowski:

Mówił dobrze po polsku, ale z wyraźnym obcym akcentem, używał śmiesznych powiedzonek. Akceptował polskie realia, o polityce w klubie się nie mówiło. Pokazywał swoje partie, końcówki Smysłowa i Lewenfisza. Wygrał partię w symultanie zegarowej z Najdorfem. Miał duże rezerwy, bo nawet z użyciem podejrzanych systemów debiutowych robił dobre wyniki. Jego rodzice zginęli w Niemczech w katastrofie samochodowej. Pojechał do Essen, zlikwidował mieszkanie i powrócił własnym autem, oczywiście Volkswagenem, na niemieckiej rejestracji. W tamtych latach (1957–58) byłem nim wprost zafascynowany.

Na przełomie 1961 i 1962 wystąpił w najstarszym na świecie festiwalu szachowym w Hastings, osiągając największy sukces w karierze: zwycięstwo w turnieju Challengers (turniej kołowy, z wynikiem 6/9, przed m.in. Draženem Maroviciem i Dragoljubem Velimiroviciem) i awans do turnieju głównego (z udziałem arcymistrzów) w kolejnej edycji. Nie dożył jednak tego wydarzenia, ginąc w wypadku samochodowym w sierpniu 1962 na drodze pomiędzy Sieradzem i Łodzią (jechał wówczas na turniej błyskawiczny).

Dwa miesiące po śmierci Manfreda Mannke urodził się jego syn, również Manfred, który także odnosił sukcesy szachowe, był m.in. brązowym medalistą mistrzostw Polski juniorów do 20 lat (Częstochowa 1982).

Z wykorzystaniem tekstu mojego autorstwa
opublikowanego w Wikipedii 2 lutego 2014

 Szachy klasyczne

Indywidualne Mistrzostwa Polski (1 finał)


Drużynowe Mistrzostwa Polski ( medal)


Wybrane sukcesy w innych turniejach

 Ranking Chessmetrics

Najwyższy ranking w karierze

  • szachy klasyczne – 2417 (1960-10)
 Szachowe relacje rodzinne
 Strony internetowe