1950 – dz. III m. w Warszawie (półfinał MP, grupa B – awans)
– za ten wynik otrzymał tytuł kandydata na mistrza, ale w finale MP w Bielsku 1950 nie wystąpił (przyczyna nieznana)
Inne informacje
W 1939 był zawodnikiem Sekcji Szachowej Towarzystwa Kulturalno-Oświatowego „Bałtyk” w Gdyni, natomiast w rozgrywkach DMP 1948 reprezentował Warszawę.
Do wybuchu II wojny światowej mieszkał w Gdyni, będąc czołowym szachistą Pomorza. Po zakończeniu wojny zamieszkał w Warszawie, należąc do szerokiej czołówki warszawskich szachistów. Po 1950 wszelki ślad o nim zaginął.
Na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie znajduje się grób Mikołaja Granowskiego, który zmarł 14 listopada 1950 w wieku 34 lat (zakładka Inskrypcje) – zatem urodzonego ok. 1915-1916. Można domniemywać, iż jest to grób opisanego szachisty, ponieważ zdjęcie z 1939 może przedstawiać młodzieńca w wieku ok. 25 lat. Również data śmierci (listopad 1950), która mogła nastąpić w wyniku nagłej choroby bądź wypadku (co sugeruje młody wiek) również może to potwierdzać, gdyż finał IMP w Bielsku odbył się w sierpniu 1950 – i właśnie może z powodu złego stanu zdrowia M. Granowski w nim nie wystąpił (półfinał w Warszawie, z którego awans wywalczył, odbył się na przełomie lutego i marca 1950, zatem ewentualne pogorszenie stanu zdrowia bądź ewentualny wypadek musiał się wydarzyć po półfinale, ale przed finałem IMP). Są to jednak wyłącznie domysły autora strony. Bardzo ciekawą hipotezę wysnuli również mistrzowie Janusz Szukszta i Rafał Marszałek, którzy jako możliwą przyczynę śmierci warszawskiego szachisty uznali działania stalinowskiego aparatu represji po II wojnie światowej.
brązowy (Wrocław 1948) – III szach., 7/11