Andrzej Filipowicz


źródło: archiwum
mm Andrzeja Filipowicza

 

Andrzej Filipowicz

Zobacz: wybrane partie Andrzeja Filipowicza

 Szachy klasyczne

Reprezentant Polski w turniejach drużynowych

  • Olimpiady szachowe (6 razy)
    • Lipsk 1960 – VI szach. (6/11)
    • Warna 1962 – VI szach. (5/9)
    • Tel Awiw 1964 – IV szach. (6/14)
    • Hawana 1966 – VI szach. (3½/8)
    • Siegen 1970 (XIV m.) – VI szach. (5½/8)
    • Skopje 1972 (XII m.) – V szach. (10½/16)
  • Drużynowe Mistrzostwa Europy (1 raz, 2 razy w eliminacjach)
    • Bath 1973 – IV szach. (2/6)
      • Aarhus 1971 (eliminacje) – V szach. (4½/5)
      • 1980 (eliminacje) – XI szach. (½/2)
  • Drużynowe Mistrzostwa Świata studentów (4 razy)
    • Warna 1958 – II szach. (4½/10)
    • Budapeszt 1959 – II szach. (4/13)
    • Mariańskie Łaźnie 1962 – I szach. (5½/13)
    • Budva 1963 – IV szach. (4/10)
  • Drużynowe Mistrzostwa Armii Zaprzyjaźnionych (3 razy, 3 medale)
    • Moskwa 1968 – III szach. (4/5), brązowy medal wspólnie z drużyną
    • Warszawa 1969 – II szach. (2/3), srebrny medal wspólnie z drużyną
    • Budapeszt 1970 – II szach. (3/9), brązowy medal wspólnie z drużyną

Reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych

  • Ystad 1967 – mecz Szwecja–Polska (V szach., 1½/2)
  • Łódź 1969 – mecz Polska–Szwecja (VII szach., 1½/2)
  • Warszawa 1973 – mecz Polska–Szwecja (IV szach., 1½/2)

Indywidualne Mistrzostwa Polski (18 finałów w latach 1959–1980, 1 medal)


Drużynowe Mistrzostwa Polski (19 medali)


Indywidualne Mistrzostwa Wojska Polskiego (1 medal)

  • srebrny (Warszawa 1961)

Indywidualne Mistrzostwa Polski juniorów (1 finał)


Wybrane sukcesy w innych turniejach

 Szachy szybkie

Indywidualne Mistrzostwa Polski w szachach szybkich


Indywidualne Mistrzostwa Polski dziennikarzy (1 medal)

  • złoty (Częstochowa 1993)
 Szachy błyskawiczne

Indywidualne Mistrzostwa Polski w szachach błyskawicznych


Drużynowe Mistrzostwa Polski w szachach błyskawicznych (10 medali)

 Ranking FIDE

Najwyższy ranking w karierze

  • szachy klasyczne – 2430 (1974-05)
 Inne osiągnięcia
  • W 1971 uzyskał tytuł doktora nauk technicznych na Politechnice Warszawskiej.
  • Od połowy lat 70-tych dał się poznać jako działacz szachowy. W tym okresie po raz pierwszy został wybrany do Zarządu Polskiego Związku Szachowego, w którego składzie, głównie jako wiceprezes ds. sportowo-szkoleniowych, znajdował się – z nielicznymi przerwami – przez kilkadziesiąt kolejnych lat. W 1993 otrzymał tytuł honorowego członka PZSzach. Wielokrotnie brał również udział w redagowaniu wydawanych w Polsce Kodeksów Szachowych.
  • W 1977 odznaczony został Srebrnym, a w 1982 Złotym Krzyżem Zasługi, za wybitne osiągnięcia sportowe. W 1982 odznaczony również srebrną odznaką Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej.
  • W latach 1977 – 2020 uczestniczył w 38 Kongresach Międzynarodowej Federacji Szachowej FIDE (w 2020 – online).
  • Od 1978 pełnił wiele funkcji w strukturach FIDE, m.in. był członkiem Centralnego Komitetu FIDE, Prezydentem Strefy Wschodnioeuropejskiej przez 12 lat (1990–1994, 2006–2014), przewodniczącym Komisji Klasyfikacyjnej FIDE (1986–1990) oraz przewodniczącym Komisji Technicznej FIDE (2007–2010), Obecnie zajmuje stanowisko Sekretarza Komisji Technicznej FIDE (od 2011).
  • W 2006, jako trzeci Polak w historii (po Dawidzie Przepiórce i Mieczysławie Najdorfie), został uhonorowany tytułem Członka Honorowego FIDE.
  • W 1994 zakończył szachową karierę, poświęcając się pracy działacza, dziennikarza oraz sędziego szachowego. W karierze szachowego arbitra osiągnął wybitne sukcesy. Jako sędzia główny sędziował 35 meczów/turniejów o mistrzostwo świata, m.in.:
    • mecz o mistrzostwo świata organizacji Braingames Kasparow – Kramnik (Londyn 2000),
    • mecze o mistrzostwo świata Kramnik – Leko (Brissago 2004) i Carlsen – Anand (Soczi 2014) oraz jako zastępca sędziego głównego – mecz o MŚ FIDE Karpow – Anand (Lozanna 1998) i mecz o MŚ kobiet Xie Jun – Gallamowa (Kazań/Szenyang 1999),
    • turniej pretendentów PCA (Dortmund 2002),
    • mecze pretendentów (Elista 2007),
    • półfinały meczów pretendentów PCA Anand – Adams i Short – Kamski (Linares 1994) oraz finał Anand – Kamski (Las Palmas 1995)
    • mistrzostwa świata juniorów do 20 lat (Halle 1995,  Żagań 1997, Czarna 2010),
    • mistrzostwa świata kobiet (Jekaterynburg 2006),
    • mistrzostwa świata seniorów (Rowy 2000, Mariańskie Łaźnie 2017),
    • mistrzostwa świata w grze błyskawicznej (Rishon Le Zion 2006, Moskwa 2007, Almaty 2008, Moskwa 2009),
    • mistrzostwa świata w szachach szybkich i błyskawicznych (Astana 2012, Chanty-Mansyjsk 2013, 2014),
    • mistrzostwa świata kobiet w szachach szybkich i błyskawicznych (Moskwa 2010 i Chanty-Mansyjsk 2014),
    • mistrzostwa Afryki (Kair 2001),
    • mistrzostwa Europy kobiet (Warszawa 2001),
    • mistrzostwa Europy kobiet w szachach szybkich i błyskawicznych (Mińsk 2001, 2015),
    • memoriał Michaiła Tala (Moskwa 2012, 2013),
    • turniej FIDE Women’s Grand Prix (Skolkovo 2019) oraz wielokrotnie turnieje „Aeroflot Open” i „Dortmunder Schachtage”.
  • Prowadził 17 seminariów sędziowskich w Azji (Filipiny, ZEA, Liban i Uzbekistan) i w Europie (Rosja 4; Ukraina, Białoruś 2; Czechy, Słowacja 2 i Polska 3).
  • W latach 1986–1990 pełnił funkcję redaktora naczelnego miesięcznika „Szachy”, w latach 1991–2002 – „Szachisty”, a od 2003 – „Magazynu Szachista”.
  • Wielokrotnie pełnił funkcje kapitana bądź kierownika polskich drużyn na Olimpiadach oraz Drużynowych Mistrzostwach Europy.
  • Uczestniczył łącznie w 26 olimpiadach (1960–2018): w 6 – jako zawodnik, w 10 – jako kapitan, w 1 – jako kierownik, w 9 – w innym charakterze.
  • Laureat “Hetmana 2013”, w kategorii Sędzia Roku.
 Wybrane publikacje szachowe
  • Złoto dla Polski. III Olimpiada Szachowa. Hamburg 1930 (wspólnie z Jerzym Konikowskim), Wydawnictwo Integracja, Gorzów Wielkopolski 2006
  • Dzieje Polskiego Związku Szachowego do 1956 roku, Wydawnictwo „O-K”, Warszawa 2007
  • Szachy. Szlachetna wojna (wspólnie z Ireneuszem Gawle), Wydawnictwo Penelopa, Warszawa 2018
 Strony internetowe